ย่างเข้าเดือนหก ท้องฟ้าเริ่มโปร่งใส ใบไม้เริ่มจะเปลี่ยนสีเตรียมร่วงโรยออกจากต้น ลมฤดูใบไม้ร่วงทำให้อากาศในเมืองสุ่ยเปี้ยนแลดูร่มรื่นขึ้นเป็นกอง ผู้คนเริ่มออกมาสัญจรไปมากันขวักไขว่ พ่อค้าแม่ค้า พากันกู่ร้องขายของกันอย่างคึกคัก

ป่าดอกท้อนอกเมือง ซึ่งเป็นสถานที่ที่ชายหนุ่มหญิงสาวมักแอบมาพลอดรักกัน ท่ามกลางดอกท้อปลิดปลิวในฤดูใบไม้ร่วง ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยืนจุมพิตกันอย่างดูดดื่ม แต่ก่อนที่ฝ่ามือของฝ่ายชายจะทันได้ล้วงเข้าไปในสาบเสื้อของฝ่ายหญิง ทั้งร่างก็ถูกกระชากอย่างแรงจนกระเด็นไปกระแทกต้นไม้

ครั้นฝ่ายหญิงเห็นว่าผู้ใดเป็นคนลงมือ ดวงตาของนางพลันเบิกโพลง

“ท่านพ่อ!”

ฝูเยว่เยี่ยย่อมรู้บิดาโหดร้ายแค่ไหน ใบหน้างามจึงซีดเผือด แขนบอกบางถูกกระชากอย่างแรง

ผู้ที่ถูกเรียกว่าท่านพ่อไม่สนใจสักนิดว่านางจะเจ็บหรือไม่ เขาลากร่างเล็กอย่างไม่ปรานีปราศรัย แล้วจับไปโยนใส่รถม้า