บทนำ

เฟยเซียนตื่นขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจ ความทรงจำมากมายไหลบ่าเข้ามาจนต้องกัดฟันแน่นอดกลั้นเสียงกรีดร้อง

“ทำไมพี่ถึงไร้ประโยชน์ขนาดนี้ กลับมาในสภาพนี้ได้ยังไง”

“พี่ขอโทษเซียนเอ๋อร์ เพราะพี่ประมาทและมัวแต่ช่วยเหลือคนอื่น เลยบาดเจ็บจนถูกปลด”

“แล้วจากนี้พวกเราจะทำยังไง ฉันไม่เคยทำงานในแปลงนาด้วยซ้ำ ลูกก็กำลังกินกำลังเล่น พี่มันแย่มากหยางหลง !!”

“เชื่อใจพี่เถอะนะ ถึงพี่จะขาไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ยังทำงานได้ น้องแค่เลี้ยงต้าเฟิงเหมือนเดิม ไม่ต้องทำอะไรอีก ที่เหลือพี่จะรับผิดชอบเอง”

เฟยเซียนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เรียบเรียงความทรงจำเงียบ ๆ ถึงได้รู้ว่า หลังจากตายไป เธอก็เข้ามาอยู่ในร่างเฟยเซียน แม่ของพระเอกที่มีปมในนิยายเรื่องหนึ่ง ซึ่งจุดจบที่ร่างนี้จะได้รับก็สมกับความเลวที่เธอปฏิบัติกับพระเอกนั่นแหละ

“ยังดีนะที่สามีของร่างนี้ยังอยู่ในค่ายทหารและยังไม่ถึงช่วงที่พระเอกเริ่มถูกทำร้าย ไม่อย่างนั้นคงดับอนาถแน่ ๆ”