โจวหนิงอันตื่นขึ้นมาอีกครั้งช่วงอายุยี่สิบปี เธอจำได้ว่าชาติก่อนเสียชีวิตตอนอายุสามสิบปี ตอนนั้นไปร่วมงานเลี้ยงปีใหม่ของบริษัท แล้วถูกเพื่อนร่วมงานกลั่นแกล้ง จนเจ้านายเข้าใจผิดแล้วไล่ออกจากงานทันที ฉันคว้าบรั่นดีจากถาดบริกรเอามาดื่มฉลองให้กับความซวยอันใหญ่หลวง ก่อนเดินเซออกจากห้องจัดเลี้ยงด้วยความขมขื่น เงินไม่มีเหลือติดตัวสักหยวน อุตส่าห์บากหน้าไปขอยืมเงินแฟนหนุ่ม แต่กลับเห็นภาพบาดตาระหว่างเขากับเพื่อนสนิทตนเองกำลังจูบนัวเนียกันอยู่บนโซฟา นั่นคือสาเหตุทำให้ฟางเส้นสุดท้ายขาดผึง ในที่สุดก็เลือกจบบทบาทตัวซวยที่ต้องแบกรับมาตลอดชีวิตลง

ทว่าคราวนี้เธอไม่ใช่โจวหนิงอันคนตัวซวยและโง่เขลาเหมือนเดิม ส่วนแฟนหนุ่มกับเพื่อนไม่สนิทน่ะหรือ ปล่อยให้ผีเน่ากับโลงผุอยู่ด้วยกันเถอะ! เธอจะสร้างชีวิตใหม่ด้วยสองมือเอง คำว่า“ตัวซวย”ที่เคยแบกรับเอาไว้ ชาตินี้ฉันจะกลายเป็นคนมั่งคั่งให้ดู! ส่วนเรื่องที่เกิดใหม่แล้วฉันพลาดไปนอนกับคนแปลกหน้านั่นน่ะ ถือซะว่าให้ทานสุนัขข้างถนนแล้วกัน!

.*****************************. 

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งซึ่งอาจมีการอ้างอิงสถานที่ในโลกแห่งความเป็นจริง ทว่าบุคคลและองค์กรทั้งหลายในนิยายล้วนแต่งขึ้นโดยอาจมีความเป็นจริงเพียงบางส่วนหรือไม่มีอยู่จริงเลย ทั้งนี้ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนาพาดพิงบุคคลหรือองค์กรใดเป็นการเฉพาะ เป็นการแต่งขึ้นเพื่อรังสรรค์อรรถรสในการอ่านของเนื้อเรื่องเท่านั้น

ผู้แต่งจะพยายามอัปนิยายให้บ่อย โดยจะเริ่มติดเหรียญเมื่อใดนั้น จะแจ้งให้ผู้อ่านทุกคนทราบเป็นระยะ

***ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านหรือให้กำลังใจหรืออุดหนุนไรต์ด้วยจ้า***