ตัวอย่าง

“เซ่อซ่า”

“ริว! ว่าเราอีกแล้วนะ”

“ทำไมจะว่าไม่ได้”

“ไม่ได้เซ่อ อึก เซ่อซ่านะ แล้วก็ปล่อยด้วย ไม่งั้น มะ..ไม่งั้น” อ้อมกอดของริวรัดแน่นขึ้นทุกที ซ้ำฝ่ามือข้างหนึ่งยังเคลื่อนขึ้นมาที่หลังคอ บังคับออกแรงจนแก้มหอมไม่อาจเบี่ยงหนี

“ไม่งั้นจะทำไม” ริวยิ้มใส่ตาสวย เป็นรอยยิ้มที่ชวนให้แก้มหอมขนลุกซู่

ทั้งคุกคาม ทั้งยั่วเย้า ทั้งท้าทายจนน่าหมั่นไส้เสียจริง

“ไม่งั้นจะฟ้อง จะฟ้องนะ”

“ฟ้องใคร คาโยะ? นัตสึ? เฮอะ ไอ้ไดกิ?”

แก้มหอมขึงตาใส่ ริวนิสัยไม่ดีเลย ท่าทางไม่น่าเข้าใกล้อย่างที่คิดจริงๆ ด้วย

“คิดเหรอว่าฉันจะกลัว”

ใบหน้าของริวเข้ามาใกล้จนแก้มหอมสายตาพร่ามัว เธอหลับตาแน่น ไม่อยากจะคิดไปล่วงหน้าว่าริวจะทำอะไร แล้วสติสัมปชัญญะอันน้อยนิดที่เพียรประคองไว้ก็ถูกตีจนแตกพ่าย เมื่อริมฝีปากร้อนรุ่มกดแนบลงมา

ริวจูบเธอ

“อื้ออออ”

เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรู้สึก ทั้งโมโห ทั้งหงุดหงิด บดเคล้าจนเธอได้แต่ครางประท้วง

แก้มหอมตื่นกลัว ซ้ำยังไม่เข้าใจว่าทำไมริวต้องทำแบบนั้น

เขาโมโหอะไร

แล้วทำไมต้องโมโหกันด้วย

“แฮ่กก ระ..ริว พอ อื้มมมม”

แค่เพียงเปิดปากถาม เรียวลิ้นร้อนชื้นและรสชาติของเบียร์ก็อวลอยู่เต็มโพรงปาก ลมหายใจร้อนลวกทั้งของเธอและของเขาสาดใส่กัน จนกระทั่งเป็นริวที่ผละจาก ปล่อยให้คนที่ถูกจูบจนแทบหายใจไม่ทันได้เป็นอิสระ

แต่ก็เพียงชั่วครู่ชั่วคราวเท่านั้น

เพราะทันทีที่แก้มหอมหอบเอาลมหายใจเข้าปอด ริวก็กดริมฝีปากแนบตามไป

บดเคล้า คลอเคลีย และครั้งนี้เต็มไปด้วยการปลอบประโลมให้หายตื่นกลัว

แก้มหอมที่เพิ่งเคยถูกจูบเป็นครั้งแรกตัวสั่นเทิ้ม สองมืออ่อนแรงได้แต่กำอกเสื้อของริวไว้ ลิ้นอ่อนเปลี้ยหมดแรงจะถอยหนี จนริวสามารถดูดรัดได้ตามอำเภอใจ ไหนจะฝ่ามือที่สอดเข้ามาใต้กระโปรง ลูบไล้ผิวเนื้อจนคนอ่อนประสบการณ์เผลอไผล ถึงขั้นหลุดเสียงครางหวานออกมา

เสียงนั่นราวกับเชื้อเพลิงชั้นดี คนรุกประชิดยิ่งได้ใจใหญ่ ริวเคลื่อนมือสูงขึ้นไปอีก จนกระทั่งวางทาบอยู่กลางหว่างขา ก้านนิ้วกรีดไล้ร่องเบาๆ สะกิดเขี่ยจนคนบนตักสะท้าน หนีบขาเข้าหากันแต่ก็ถูกเขาจับรั้งถ่างออกจนได้

“แฮ่ก ระ..ริว หยุด อื้ออ หยุดนะ อ๊าาาา หยุด เราบอกให้หยุด”

“แฉะแล้ว”

“มะ…ไม่นะ อย่า”

แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ

ทว่านอกจากริวยังไม่หยุดแล้ว นิ้วเขายังสอดเข้ามาในกางเกงชั้นใน คลึงไล้ตรงจุดน่าหวาดเสียว ปลุกเร้าจนแก้มหอม ‘แฉะ’ อย่างที่เขาว่า ซ้ำยังสะกิดเกาตรงปากรูจนเธอสั่นเทิ้มไปทั้งตัว

“ไม่นะ ฮื่ออ ริว ริว อย่านะ”

“อย่าช้า หรือว่าอย่าหยุดกันแน่”

“อย่า แฮ่ก อย่า ฮื้ออ หยุด”

“อย่าหยุด?”

แก้มหอมสั่นหน้า เธอยกมือทุบอกเขาไปทีหนึ่ง

“บดใส่นิ้วฉันขนาดนี้ อย่าหยุดสินะ”

แจ๊ะ แจ๊ะๆๆๆ

น่าแปลกที่เสียงเพลงในร้านดังจนกลบเสียงพูดคุยกัน แต่ทว่า..เสียงจากเรื่องน่าอับอายที่เกิดขึ้นจากหว่างขาของเธอตอนนี้กลับดังก้องในรูหู แก้มหอมซุกหน้ากับอกริว อยากดิ้นหนีแต่ไม่มีเหลือแรงแม้จะอ้าปากต่อว่า ได้แต่นั่งถ่างขาให้เขาเล่นสนุกตามอำเภอใจ

“ฉันใส่นิ้วเข้าไปนะ”

ไม่รู้ว่าเป็นประโยคบอกเล่าหรือประโยคขออนุญาต เพราะยังไม่ทันที่แก้มหอมจะพูดอะไร ก้านนิ้วใหญ่ๆ ของริวก็สอดลึกเข้ามา

สวบบบ

“ระ..ริว แฮ่กก ริว”

“แน่นมาก” ข้อนิ้วที่สองของริวจมลึกเข้าไปในความฉ่ำร้อน เขากัดกรามกับความแน่นและแรงตอดจนส่วนที่อยู่ในกางเกงผงกหัว กระตุกเต้นอยู่ใต้ร่องก้นของคนที่นั่งครางหวานอยู่บนตัก “ไม่เคยเอาอะไรใส่เข้าไป?”

“มะ..ไม่ ริว หยุด หยุดนะ”

สวบบ แจ๊ะ แจ๊ะ

“อร๊าาาา ไม่ ไม่นะ เรารู้สึก แปลกๆ ริว หยุดก่อน หยุด”

“ไม่ต้องกลัว เธอก็แค่กำลังจะเสร็จ ปล่อยตัวตามสบาย อย่างนั้น เป็นเด็กดีนะ” ริวโน้มไปจูบ สอดลิ้นเข้าไปตวัดเล่นกับลิ้นเล็กที่หมดแรงจะถอยหนี ในขณะที่นิ้วมือยังทำหน้าที่ต่อเนื่อง เบ็ดรูน้อยๆ จนกระทั่งมันตอดรัดอย่างรุนแรง

“แบบนี้แล้ว...เธอยังจะกล้าฟ้องไดกิอยู่มั้ย”

+ + + + +

“อื้ออออ”

แก้มหอมมือไม้อ่อน ใจเต้นแรงกับแรงบดเคล้าที่ริมฝีปาก

ไดกิจูบเธอ

เป็นจูบที่แสนจะอบอุ่น นาบเนิบ ชวนให้รู้สึกดี ก่อนจะรุกเร้าด้วยการสอดลึกจนรับรู้ได้ถึงช็อกโก้ร้อนที่เขาเพิ่งดื่มมา

ไม่คิดเลยว่าการได้จูบกับคนที่ชอบมันจะดีแบบนี้ เหมือนความอ่อนหวานทั้งหมดทั้งมวลพุ่งเข้าสู่กลางหัวใจ แถมสัมผัสจากฝ่ามือของไดกิที่ประคองกรอบหน้ายังอ่อนโยนจนหัวใจของแก้มหอมสั่นไหว เธอชอบเขา ชอบเขามากขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว

ใบหน้าของทั้งคู่ไม่ห่างกันเลยแม้แต่นิด แม้แก้มหอมจะเก้กังกับเรื่องแบบนี้ แต่ไดกิก็ใจเย็นพอที่จะค่อยๆ ตะล่อมและพร่ำสอนจนเธอเบี่ยงองศาให้ใบหน้าของทั้งคู่แนบกันได้เป็นอย่างดี

“แฮ่ก ดะ..ได อื้อ ไดกิ”

“หืม”

“หายใจไม่ทันค่ะ ฉัน หะ…หายใจไม่ทัน” แก้มหอมยกมือดันอกอีกฝ่าย ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาคมที่ทอดมองกัน ดีที่ไดกิไม่ได้รุกเร้าเอาแต่ใจ เขาทอดเวลา ยอมให้เธอได้หอบอากาศอันแสนมีค่าเข้าปอด รอจนเธอกลับมาหายใจในจังหวะปกติ ถึงได้เอ่ยปากถามกัน

“ตกใจรึเปล่า”

ตกใจ..รึเปล่าน่ะเหรอ

ยอมรับว่าตกใจ แต่มัน…ดีจังเลย

คนถูกจูบพยักหน้าหนึ่งครั้ง

“รังเกียจมั้ย”

ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ

“ถ้างั้น…ผมจูบเอนะจังอีกได้มั้ย” จมูกโด่งคลอเคลียอยู่ข้างแก้ม ทิ้งสายตาอ้อยอิ่งไว้ที่ริมฝีปากแดง แม้ไม่ใช่คนใจร้อนแต่ไดกิไม่คิดเลยว่าตัวเองจะเป็นคนใจเย็นได้ขนาดนี้เหมือนกัน

ทั้งๆ ที่อยากจูบอีกแทบบ้า แต่กลัวว่ากระต่ายน้อยจะตกใจจนหนีกลับเลยต้องทำใจให้เย็นเป็นน้ำ

“............” คนถูกขอจูบก้มหน้างุด ไม่กล้าตอบอะไรออกไปสักคำ

เล่นถามกันแบบนี้ แล้วเธอจะไปกล้าตอบได้ยังไง

“เอนะ”

“ขา”

“จูบน่ะ ได้รึเปล่า”

คำเตือน

เน้นNCแบบฉ่ำ

#Dirtytalk #OutDoor #3P

มีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม เพศ และการใช้ภาษารุนแรง

ตัวละคร และ เรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นเพียงจินตนาการ

ขอให้ทุกท่านใช้วิจารณญาณในการอ่าน

+ + +

นิยายติดเหรียญ

ราคาขึ้นอยู่กับความยาวของเนื้อหา

และราคาขึ้นอยู่กับความพอใจของคนอ่าน ใคร่จ่าย จงจ่าย

หากท่านใดคิดว่าราคาแพงไป สามรถกดปิดหน้าผลงานนี้แล้วไม่ทิ้งคอมเมนต์บั่นทอนคนเขียนนะคะ

ผู้เขียน เขียนงานขายเพื่อหาเงินรักษาเอฟเฟกต์จากวัณโรคที่เพิ่งหายแต่มีโรคปอดและหอบหืดแทรกมา

เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ได้จากการขายผลงาน ผู้เขียนไว้ใช้รักษาตัวและเป็นค่าใช้จ่ายในการดำรงชีพค่ะ

ขอบคุณค่ะ

และเน้นย้ำอีกที ราคาขึ้นอยู่กับความพอใจของคนอ่าน ใคร่จ่าย จงจ่าย

หากท่านใดคิดว่าราคาแพงไป สามรถกดปิดหน้าผลงานนี้แล้วไม่ทิ้งคอมเมนต์บั่นทอนคนเขียนนะคะ

ขอบคุณค่ะ