....................................

แยมรู้สึกว่าหน้าตัวเองคงจะแดงก่ำไปหมดเพราะร้อนผะผ่าวไปจนถึงลำคอแม้ในห้องทำงานตอนนี้จะเย็นเฉียบด้วยเครื่องปรับอากาศตัวใหญ่ก็ตาม พี่แจ็กขอตัวไปทำงาน พอแยมวางหูก็เพิ่งรู้ตัวว่ากระดุมเสื้อนักศึกษาสองเม็ดบนถูกแกปลดออกไปแล้ว สายตาของแกจ้องมองร่องอกเขม็ง

“พ่อไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมีหน้าอกสวยเท่าหนูแยมเลย” เสียงแกแผ่วเบาพร้อมกับจูบที่หลังใบหู แยมหลับตาแล้วเอียงคอหนี ขนลุกชันบนแขน หัวใจเต้นระทึก แกยังหยอดคำหวานไม่หยุด “หนูสวยไปทั้งตัว...พ่อโชคดีมากที่ได้เจอหนูแยม”

“พอเถอะนะคะคุณพ่อ” แยมพูดด้วยเสียงสั่นสะท้าน “คุณพ่อได้หนูไปแล้วนี่...พอแค่นี้เถอะนะคะ”

แกหยุดมือ แล้วมาจ้องหน้าแยมก่อนจะพูดกลั้วหัวเราะเบา ๆ

“ใครบอกว่าพ่อได้หนูแล้วล่ะ คราวก่อนพ่อยังไปไม่ถึงไหนเลยนะ”

แยมคงหน้าแดงซ่านไปหมดเมื่อได้ยินแบบนั้น พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว แกพูดต่อไปอีกว่า

“หนูแยมหน้าแดงเป็นตำลึงสุกเลย...หนูทำพ่อหลงแล้วนะ”

....................................