หน้าที่ของข้าคือตั้งครรภ์ทายาทสกุลโจว ทว่าสามีรูปงามของข้ากลับพิการมิหนำซ้ำยังเป็นใบ้ ข้าจึงต้องยั่วยวนขึ้นคร่อมสามีอย่างด้อยประสบการณ์ โดยหารู้ไม่ว่าแท้จริงแล้วสามีคือเสือร้ายที่เสแสร้งเป็นชายพิการ!

++++++

"ท่านพี่"

มือบางแตะลงที่ไหล่ของสามี เขาสะดุ้งน้อยเมื่อถูกนางสัมผัสตัว และนั่นทำให้คนตัวเล็กคิดว่าเขากำลังหวาดกลัวจนเกิดเป็นความสะเทือนใจ ทว่าคนตัวโตที่กำลัง อยาก กลับรู้สึกกระวนกระวายใจภายใต้ใบหน้าที่พยายามเรียบเฉยให้มากที่สุด

เขาคิดมาตลอดว่าการแสร้งเป็นคนพิการแลเป็นใบ้นั้นง่ายดายนัก จนกระทั่งวันนี้วันที่เขารู้สึกว่ามันยาก ยากมาก ยากสุดๆ ไปเลย!

"ท่านพี่... ข้าต้องอุ่นเตียงให้ท่านตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายในฐานะภรรยา"

เชียงอิงบอกกล่าวสามี ใบหน้าของนางนั้นแดงก่ำ ประกายตาไหววูบเต็มไปด้วยความเขินอายส่งผลให้น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นสั่นพร่า แต่กลับหวานหูจนทำให้คนตัวโตถึงกับกะพริบตา

การกะพริบตาเช่นนั้นทำให้ภรรยามือใหม่เข้าใจว่าเขายินยอม นางจึงโน้มใบหน้าลงไปแล้วประทับริมฝีปากของนางลงบนริมฝีปากอุ่นร้อนของเขา

นุ่ม...

นั่นคือสิ่งที่เหวินหลงรู้สึกราวกับจะคลั่ง เขาอยากจับนางกดลงกับฟูกวิวาห์ แล้วซุกไซ้เรือนร่างหอมละมุน บดขยี้เรียวปากนุ่มๆ ของนางจนมันบวมแดง

เชียงอิงเพียงแนบริมฝีปากแช่ค้างอยู่เช่นนั้นอย่างไม่รู้ว่าการจูบคืออะไรแล้วต้องทำอย่างไร นางเข้าใจว่ามันคือการสัมผัสระหว่างปากต่อปากเท่านั้น

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นอย่างพึงพอใจในผลงานของตนเอง จากนั้นจึงซุกจมูกไปที่ซอกคอ ซุกราวกับดม ก่อนจะใช้ปากจูบลงไปเบาๆ

"น่าจะแบบนี้แหละ..."

จูบไปตามลำคอแข็งแกร่งของสามี พลางพึมพำอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก

ท่าทางที่แสนไร้เดียงสากลับกลายเป็นสิ่งที่ปลุกราคะของโจวเหวินหลงให้ลุกโชนได้มากกว่ายาปลุกกำหนัดเสียอีก เขาหายใจติดขัด รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งนางโน้มตัวโน้มกายลงมาแนบใกล้ชิดเบียดเข้าหาเขาก็ยิ่งรู้สึกราวกับกำลังจะคลุ้มคลั่งด้วยความหื่นกระหาย

"จูบแล้ว ไซ้คอแล้ว จากนั้นก็สอดใส่"

หญิงสาวพึมพำราวกับลำดับขั้นตอนเพียงลำพัง ทว่าหูของคนที่ฝึกวรยุทธ์มาตั้งแต่เยาว์วัยกลับได้ยินอย่างแจ่มชัด และเผลอขมวดคิ้วมุ่นกับขั้นตอนของนาง

จูบที่ใช้แค่ปากประกบ ไซ้คอที่เหมือนดมๆ ดั่งแมวน้อยดอมดมเจ้าของ แล้วนางจะสอดใส่เลยหรือ!!!

++++++

เชียงอิงแทบไม่ได้มองหน้าสามีเลย เพราะนางกำลังง่วนอยู่กับการถอดเสื้อตัวในของเขาเพื่อเปิดเปลือยแผงอกแกร่งให้ประจักษ์แก่สายตา

ดวงตาของนางวิบวับเมื่อมองอกแกร่งหนันแน่นเต็มไปด้วยมัดกล้าม แล้วเจ้าของแผงอกเปล่าเปลือยก็ถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องที่เห็นสายตาซุกซนเช่นนั้นของภรรยา

"ขะ...แข็งมาก"

หญิงสาวยื่นมือไปลูบ กะพริบตาปริบๆ ด้วยความตื่นเต้นไม่น้อย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นแผงอกงดงามเช่นนี้ นางเคยเห็นแผงอกของคนงานแบกหามในตลาดบ่อยครั้ง แต่นางกลับไม่รู้สึกอะไรเลยแตกต่างจากแผงอกของสามีเสียเหลือเกิน

จากนั้นจึงโน้มหน้าลงไปซุก เบียดจมูกเล็กเชิดรั้นลงกับแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ก่อนจะจู๋ปากถูๆ ไถๆ ไปตามกล้ามเนื้องดงามแห่งชายชาตรี

ข้าอยากจะบ้า!

โจวเหวินหลงรู้สึกสิ้นหวังเหลือเกิน!