ปังๆๆๆๆๆ!

                ประกายวับจากปากกระบอกปืน  พร้อมเสียงที่แผดสนั่นไปทั่วบริเวณทุ่งหญ้า  ทำให้ชัยชนะที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตอยู่นั้น  ต้องพุ่งหลาวหมอบลงไปนอนกับพื้นทันที  เพื่อหลบรัศมีของลูกกระสุนปืนที่เฉียดตัวเขาไปไม่ถึงคืบ

                พวกไล่ล่ามันเล่นมาตรการเด็ดขาดกับเขาแล้ว  เขาคิด  พวกมันคงยิงเดาสุมเพื่อหยุดการหนีของเขาก่อนเป็นประเดิม

                “โดนมันบ้างไหมวะ?”

                “ไม่แน่ใจ”

                ฝ่ายไล่ล่าปรึกษากัน  เพราะไม่สามารถเห็นเหยื่อของตนเองได้ถนัดตาเนื่องจากบริเวณนี้เป็นทุ่งหญ้าที่มีหญ้าคาขึ้นรกเรื้อปกคลุมไปทั่ว  ต้นไม้ต้นโตๆก็มีมากมายไม่แพ้กัน  และคืนนี้เป็นคืนเดือนแรมท้องฟ้าจึงมืดมิดยากต่อการมองด้วยตาเปล่า

                “เอาไงต่อวะ?”

                “ตามมันไป...ยังไงคืนนี้ต้องเอาแฟลชไดร์อันนั้นมาให้ได้”

                เสียงสวบๆของหญ้าคาที่ถูกพวกมันลุยผ่าน  ทำให้ชัยชนะกัดกรามจนเป็นสันนูนสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด  กระชับปืนในมือขวาแน่น  วาดมือไปตามต้นเสียงแล้วยิงทันที

                ปังๆๆ!

                เขายิงขู่เพื่อชะลอการตามล่าของพวกมันไม่ให้กระชั้นชิดจนเกินไปนัก

                “เฮ้ยระวังมันตอบโต้…”

                ได้ผลพวกมันหยุดการเคลื่อนไหวทันที

                ชัยชนะ  ไม่รอช้าเขาลุกขึ้นวิ่งต่อไปอย่างรวดเร็ว  จุดหมายคือต้นก้ามปูข้างหน้า

                เขาหอบเล็กน้อยเมื่อถึงจุดหมาย  หลังพิงลำต้นก้ามปูพยายามทำตัวให้ลีบเล็กที่สุด  เพื่อใช้ต้นไม้นี้เป็นที่กำบังลูกกระสุนปืนจากพวกตามล่า  พวกมันระดมสาดกระสุนปืนเข้าใส่เขาอีกชุดใหญ่  ลูกตะกั่วบางนัดตัดเปลือกต้นก้ามปูตกใส่ศีรษะเขาแต่เขาไม่สนใจจะตอบโต้  เพราะไม่ต้องการให้ประกายจากปากกระบอกปืนบอกตำแหน่งที่หลบซ้อนของเขาให้พวกมันได้รู้เร็วเกินไป

                เขาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนที่จะผ่อนออกอย่างช้าๆ  ใช้หลังมือขวาที่กำด้ามปืนปาดเหงื่อที่กำลังไหลย้อยเข้าตา  มือซ้ายคลำที่กระเป๋าเสื้อด้านซ้ายซึ่งบรรจุแฟลชไดร์ที่พวกมันต้องการเอาไว้

                ไอ้สิ่งนี้เองที่พวกมันต้องการ  และก็ไอ้สิ่งนี้อีกแหละที่ทำให้เขาต้องหนีหัวซุกหัวซุนอยู่ในตอนนี้...