บทนำ

“นิล แกว่าปกเขาจะชอบฉันแบบที่ฉันชอบเขาปะ?” 'ม่านฟ้า'ในชุดนักเรียนมัธยมปลายเอ่ยถาม'นรี' เพื่อนสาวคนสนิทระหว่างที่กำลังนั่งคุยกันอยู่

“ก็ไม่แน่นะ ลองสารภาพรักดูสิ ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกนะ” นรีเอ่ยปากตอบ ในขณะที่มือเรียวเล็กกำลังวุ่นวายอยู่กับการเขียนหนังสือ

“แต่ถ้าเขาปฏิเสธฉันขึ้นมาล่ะ ฉันหน้าแตกแย่เลยนะ” เด็กสาวเอ่ยต่อพลางทำหน้ามุ่ย

ม่านฟ้าเป็นเด็กนักเรียนม.ปลายคนนึงที่ทั้งสวย ทั้งน่ารัก บ้านรวยและเรียนเก่ง ที่สำคัญเธอยังเป็นดาวโรงเรียนอีก ด้วยหน้าตาที่หน้ารักจิ้มลิ้มบวกกับนิสัยที่อ่อนโยน ใสซื่อ ทำให้ใครๆก็ต่างรักและเอ็นดูเธอไปเสียหมด

 ซึ่งแตกต่างจากนรี เธอเป็นเด็กบ้านรวย เรียนเก่ง หน้าตาก็ไม่ได้จัดว่าแย่ แต่เธอไม่ได้โดดเด่นอะไรเท่ากับม่านฟ้า นรีเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บตัว แตกต่างจากม่านฟ้าที่จะออกแนวสดใส อารมณ์ดีซะมากกว่า

“ใครจะกล้าปฏิเสธเจ้าหญิงของฉันกัน ถ้าเธอกลัวว่าเขาจะปฏิเสธขนาดนั้น ก็ลองเขียนจดหมายแล้วก็เอาไปให้เขาดูสิ” นรีเงยหน้าขึ้นมาตอบคำถามของเพื่อนสนิท ก่อนที่จะก้มหน้ากลับไปตั้งใจเขียนหนังสือตรงหน้าอีกครั้ง

“อืม ถ้าฉันเอาจดหมายไปให้แล้ว ควรทำอย่างไรต่อดีล่ะ ?” เด็กสาวทำหน้าตาครุ่นคิดก่อนจะพึมพำในลำคอ "ฮืออ ฉันตื่นเต้นจัง ทำไมสารภาพรักมันยากขนาดนี้เนี่ย"

“งั้นก็เอางี้ เธอเขียนจดหมายสารภาพรักเสร็จ ก็เอาไปยื่นให้เขา พอเขารับจดหมายปั๊บ แกก็วิ่งออกมาเลย ถ้าเขาชอบยังไงเขาก็ต้องหาวิธีตอบกลับแกเองแหละ”

“เอ๋ ความคิดนี้ดีแฮะ งั้นอาทิตย์หน้าก็จบแล้ว ฉันจะให้จดหมายกับเขาในวันจบแล้วกัน” ม่านฟ้าพูดพลาง หยิบกระดาษและปากกาขึ้นมาเตรียมตัวเขียนจดหมาย

นรีเห็นอย่างนั้นก็ไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ เพียงแต่ขยับแขนเรียวเล็กมาปิดกระดาษที่ตัวเองกำลังเขียนเอาไว้

ม่านฟ้าจะเกลียดเธอไหมนะ.. หากรู้ว่ากระดาษที่เธอเขียนอยู่นั้น ก็คือจดหมายรักเช่นกัน และผู้ที่จะได้รับจดหมายรักฉบับนี้ก็คือ คนเดียวกัน..

วันจบการศึกษา

“ยินดีด้วยนะม่าน เรียนจบมอปลายแล้ว”

“คนเก่งของป๋าเรียนจบแล้ว เก่งมากๆเลยนะเนี่ย”

ถ้อยคำแสดงความยินดีมากมายที่ผู้คนรอบๆตัวม่านฟ้าต่างเอ่ยขึ้นมาเพื่อชมเชยเด็กสาว ม่านฟ้าในชุดนักเรียนสีขาว สวมทับด้วยชุดคลุมสีดำสลับแดง พร้อมกับสายสะพายและมงกุฎ วันนี้เป็นวันที่ม่านฟ้ารู้สึกมีความสุขมากๆ เพราะครอบครัวเธอต่างมากันพร้อมหน้าพร้อมตา แตกต่างจากนรี เธอยืนมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาที่ว่างเปล่าปนเศร้า

เธอเองก็แต่งตัวเหมือนกับม่านฟ้าทุก ๆ อย่าง แตกต่างกันตรงที่รอบตัวม่านฟ้ามีผู้คนแสดงความยินดีมากมาย

แต่กับนรีไม่ใช่ นรีก้มหน้ามองช่อดอกไม้ที่คนขับรถของพ่อนำมามอบให้ ก่อนที่น้ำตาจะหยดแหมะลงบนช่อดอกไม้ช่อใหญ่  สิ่งที่เด็กสาวต้องการไม่ใช่แค่เพียงช่อดอกไม้ เธอต้องการครอบครัวของเธอ แต่กลับไม่มีใครมาแสดงความยินดีกับเธอเลยในวันเรียนจบ

นรีปลีกตัวออกมาจากกลุ่มที่ผู้คนพลุกพล่าน เธอหยิบซองจดหมายสีชมพูเล็ก ๆ ออกมาจากกระเป๋า ตั้งใจว่าจะนำไปให้ผู้ชายคนที่เธอชอบมาตลอดหกปีเต็ม ขณะที่นรีกำลังจะก้าวเท้าเดินต่อ สายตาเธอก็เหลือบไปเห็นเพื่อนสาวคนสนิทกำลังยืนสนทนากับคน ๆ หนึ่งอยู่

ซึ่งคน ๆ นั้นก็คือปกเกล้า ชายคนที่เธอและม่านฟ้าต่างก็หมายปองอยู่นั่นเอง  นรีมองภาพตรงหน้าด้วยความสับสน ม่านฟ้ากำลังทำท่าทีเขินอาย ก่อนที่จะยื่นจดหมายออกมาให้กับผู้ชายตรงหน้า เธอมีท่าทีเขินอายแบบสุด ๆ หลังจากที่ปกเกล้ารับจดหมายแล้ว ม่านฟ้าก็มองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มสดใส ก่อนที่จะหันแล้วหลังวิ่งออกไป

นรีก้มลงมองจดหมายในมือตรงหน้าอีกครั้ง สลับกับมองปกเกล้าที่ยืนอยู่ไกล ๆ ก่อนที่จะตัดสินใจเดินหันหลังกลับไป

เธอรู้ตัวเองดี คนแบบเธอไม่มีทางสู้กับม่านฟ้าได้หรอก ต่อให้เธอพยายามแค่ไหน เธอก็สู้ไม่ได้เลยสักนิด