“ไทม์!”

โซมีสะดุ้งสุดตัว! เมื่อเธอลืมตาแล้วเห็นชายหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้า เขาหอบแฮ่ก ใบหน้าแดงก่ำ แล้วก็... ถอดกางเกงทิ้งไปไหนแล้วไม่รู้

ไทม์น้อยกำลังชี้หน้าเธออยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย!

สัญชาตญาณสั่งให้เธอรีบสวมกางเกงใน หุบขา แต่หัวใจบอกเธอให้ทำอีกอย่าง...

มือบางยื่นออกไปข้างหน้า เรียกเขาด้วยรอยยิ้มเสียวกระเส่า และใบหน้าที่แดงซ่านไปด้วยความอยากกระสันไม่ต่างจากเขาเลย

“มาสิ ไทม์”