มีนาคม 1967 เถียนเจิ้นเหริน เจ้าอารามเมฆาคล้อย นิกายฉวนเจิน มรณภาพหน้าที่ว่าการอำเภอตงจื้อ

ศพของเขาถูกทิ้งแม่น้ำ ไม่อาจหาพบ

ผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านชิงฝูนำปิ่นและข้าวของเครื่องใช้เท่าที่ค้นจากกองไฟได้ฝังไว้ใต้ต้นหลิวหน้าหมู่บ้านอย่างเงียบๆ

รัชศกไท่หยวน ปีที่ 14 รองเสนาบดีกรมอาญาโกรธบุตรชายจนเป็นลม ชีพจรหยุดเต้นไปครึ่งชั่วยาม

ใครเห็นก็ว่าตาย...

แต่เขาดันไม่ตาย...

เถียนเจิ้นเหรินลืมตาขึ้นท่ามกลางเสียงร้องไห้ของผู้คนมากมาย กลิ่นยาจีนฉุนจมูกลอยอยู่ในอากาศ ร่างกายแข็งกระด้างขยับไมไ่ด้แม้แต่ปลายนิ้วมือ

ข้าอยู่ที่ไหน?