ระหว่างทางกลับบ้าน ยาโตะเดินอย่างไร้ชีวิตชีวา ร่างกายอ่อนเพลียอย่างถึงที่สุดหลังจากโหมทำงานมา3วันเต็มๆในบริษัท
'ฉันใช้ชีวิตเพื่อะไรกันนะ'
ความคิดแปลกๆปรากฏขึ้นบนหัวของเขา ทำให้มะนจมดิ่งขึ้นเรื่อยๆ
'ชีวิตฉันต้อฃอยู่แบบนี้ไปอีกกี่ปี่กันนะ 5ปี? 10? หรือตลอดชีวิตกัน?'
ยาโตะนัยน์ตามืดดำไร้สีสัน ราวกับหมดเป้าหมายในชีวิตเป็นที่เรียบร้อย
'ถ้าได้ไปอยูาต่างโลกก็ดีสิ ไม่ต้องทำงาน ได้ใช้ชีวิตของตัวเอง ได้มีความสุข...ก็คงดีสิ...'
ร่างกายอันไร้เรี่ยวแรงเดินไปอย่างไร้จุดหมาย ยาโตะนั้นไม่รู้สึกถึงสิ่งรอบข้างแล้ว ร่างกายของเขาได้เดินมาหยุดตรงทางรถไฟอย่างพอดิบพอดี
แปร้นนนน
เสียงรถไฟดังสนั่น แต่ยาโตะกลับไม่ได้รู้สึกถึงเสียงนั้นสักนิดเดียว เพียงไม่นานหลังจากเสียงนั้น ร่างของยาโตะก็ถูกรถไฟทับไปเป็นที่เรียบร้อย

"เอ๊ะนี่มันที่ไหนกัน!?"