ผมย้อมเวลากลับมา ในเดือนแรกก่อนวันสิ้นโลก ทีแรกเข้าใจว่าตัวเองอยู่ในช่วงสามเดือนแรกก่อนวันสิ้นโลกเสียอีก แต่ไม่ใช่อีกแล้ว เมื่อทุกอย่างไม่ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว

ต่อจากนี้โลกจะเปลี่ยนแปลงไปมากแค่ไหนผมไม่รู้ แต่ความรู้ความสามารถณ์ ที่มาจากประสบการณ์ในชีวิตก่อน จะพาผมเดินไปให้สูงมากกว่าเดิมแน่นอน ถึงเหตุการณ์ต่างๆมันจะเกิดขึ้นเร็วกว่าเดิม เกิดปรากฏการ Explosive virus เร็วกว่าเดิม แต่เชื้อกลายพันธุ์  DBA ยังทำให้คนส่วนใหญ่กลายเป็นมนุษย์ซอมบี้เช่นเคย

          ค.ศ 2019 โลกเผชิญกับวิกฤต virus covid อย่างหนัก การระบาดกินเวลายาวนานถึง 3 ปี วิกฤตครั้งนี้ ทำให้มนุษย์สัมผัสถึงความสิ้นหวัง เป็นครั้งแรก

ยอดคนตายพุ่งสูงถึง 3 พันล้านคน มนุษย์พยายามต่อต้านการระบาดของ virus ด้วย vaccine แต่ไวรัสเกิดการกลายพันธุ์หลายครั้งทำให้กระระบาดไม่เคยลดลง

ในปีที่ 4 ของการระบาด มนุษย์พัฒนา Vaccine ชนิดใหม่ขึ้นมาทำให้เราสามารถควบคุมสถาณการณ์ได้ ด้วยการมาถึงของ mRNA Vaccine  เพียงปีเดียวโลกของเรา กลับมาสงบสุขอีกครั้ง ท้องฟ้ากลับมาสดใสดังเช่นเคย

แต่นี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้น เพราะหลังจากนั้น 5 ปี สิ่งมีชีวิตบนโลกที่เคยได้รับเชื้อ virus เริ่มกลายพันธุ์ ผู้คนหลายล้านล้านคน ตกตาย กลายเป็นซอมบี้ในชั่วข้ามคืน

พวกเราเรียก virus ชนิดใหม่นี้ว่า DBA(Dead but alive) ระยะแรกๆสภาพร่างกายของซอมบี้ แทบไม่ต่างจากคนที่ยังมีชีวิต ทั้งสีผิว หรือหน้าตา ยังรักษาเค้าโครงของมนุษย์เอาไว้เช่นเดิม เพียงแต่ เนื้อตัวของซอมบี้เย็นเฉียบ เหมือนตุ๊กระตายางไม่มีผิด   ภายหลังเราเรียกซอมบี้พวกนี้ว่า ซอมบี้ระยะเริ่มต้น สำหรับซ่อมบี้ระยะที่สองขึ้นไป อวัยวะของร่างกายจะเกิดการกลายพันธุ์มากขึ้น จนสุดท้ายร่างกายกลายเป็นสิ่งใหม่ ที่ไม่เหลือเค้าโครงความเป็นมนุษย์อยู่อีกเลย พวกมันหิวกระหายและบ้าคลั่ง ไม่ต่างจากซอมบี้ในหนังที่เราเคยดู

คนที่ถูกกัดจะติดเชื้อ และกลายเป็นซอมบี้ ทำให้ยอดผู้รอดชีวิต ลดน้อยลงอย่างรวดเร็ว

          เราเรียกพวกมันตามระดับกลายพันธุ์ โดยเริ่มต้นจากระดับหนึ่งจนถึงระดับ 6 เราไม่รู้ว่ามีซอมบี้ระดับ 7 หรือมากกว่านี้หรือเปล่า เพราะตอนนี้มนุษยชาติมาถึงจุดจบสิ้นแล้ว ผมคงไม่ต้องสนใจอะไรอีกแล้ว

          ซอบบี้เป็นแค่ส่วนหนึ่งของหายนะครั้งนี้ เพราะนอกจากพวกมันแล้ว มนุษย์ตองเจอกับ สัตว์กลายพันธุ์ และพืชกลายพันธุ์อีกมากมาย ทำให้พวกเราเข้าใกล้สถาณการณ์การสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ พวกเราถูกบีบจนความหวังแทบไม่มีเหลือ แต่ในที่สุดเราก็หาทางออกเจอ