“ฮื่อ หายไปไหนทำไมทำอย่างนี้ ข้านึกว่าเจ้าทิ้งข้าไปแล้ว ฮื่อ”

หมาป่าตัวโตมองมนุษย์ตัวเล็กร้องไห้ก็ทำตัวไม่ถูกเดินวนร่างเล็กที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ไม่นานมันก็นอนขดล้อมตัวเคเลนไว้ราวกับกำลังกอดอีกคนด้วยร่างของมัน

“ดูสิแผลเข้าเปิดแล้ว ยังหายไม่สนิทออกไปล่ากวาง มันน่าตีไหม เข้าบ้านเลยนะข้าจะได้ทำปผลให้”

ทักทาย

สวัสดีค่ะ เปิดเรื่องใหม่(อีกแล้ว) มาแนวแฟนตาซี เป็นเรื่องสั้นค่ะ เขียนจบแล้วทยอยลงนะคะ เปิดอ่านฟรีจนจบค่ะ มีebookนะคะ ฝากอุดหนุนด้วยค่ะ ลงแล้วตะประกาศค่าาา