เหิงซื่อหลุน จอมทัพเอกไร้อารยะผู้นั้นมิได้ดุดันเฉพาะในสนามรบ สิ่งหนึ่งที่ดุเดือดไม่แพ้คือสนามราคะ และเป็นที่รู้กันดีว่าหลังจากกลับมาจากการศึกแล้วเขาจะยิ่งคลั่งหนัก อาจเพราะห่างหายจากเรือนกายอิสตรีนานหลายวันทำให้เลือดหนุ่มคลุ้มคลั่ง

หญิงงามสามนางทั้งสวยทั้งขาวอวบถูกจัดให้ไปรอปรนนิบัติแก่เขา ซึ่งทั้งหมดดีอกดีใจจนเนื้อเต้น เพราะรู้ดีว่าแม่ทัพหนุ่มผู้นี้ไม่ได้ใหญ่แต่เพียงเรือนกาย แต่สิ่งที่ทำให้สตรีรุ่มร้อนยามร่วมรักมันยิ่งใหญ่ไม่แพ้

“ เครื่องเพศของแม่ทัพเหิงผู้นั้นใหญ่ยาวร่วมท่อนแขนของข้า ทั้งยังแข็งแรงอึดทนเหลือเกิน ข้าเสร็จสมตั้งสามครั้งสามครากว่าที่ท่านจะแตกในปากของข้า ”

มี่เยี่ยน หนึ่งในนางกำนัลผู้เคยเข้าปรนนิบัติแม่ทัพเหิงนำความมาเล่าสู่เพื่อนฝูงให้ได้ฟัง ทำให้หลายคนฝันใฝ่อยากได้รับใช้บุรุษหน้าหยกไร้หัวใจผู้นั้นบ้าง

แม้ไม่ได้ใจ ได้กายก็ยังดี…

เสน่หาราคะนั้นช่างรุนแรงนัก ประกอบกับความรูปงาม สูงใหญ่ยิ่งทำให้อิสตรีล้วนแต่ฝันใฝ่อยากได้เขามาครอบครอง

เว้นแต่เพียงหนึ่งคือธิดาเดียวของท่านเจ้าเมืองเท่านั้น…

องค์หญิงเหรินซูเม่ย คือชื่อธิดาเดียวผู้เป็นแก้วตาดวงใจของท่านเจ้าเมืองเหริน นางพึ่งผ่านวัยปักปิ่นมาไม่ทันถึงปี กระนั้นโฉมงามของนางก็เป็นที่เลื่องลือไปทั่วสารทิศ งามดุจดอกท้อแย้มบานในฤดูใบไม้ผลิ หยาดเยิ้มยิ่งกว่าผู้เป็นมารดาที่ผู้คนร่ำลือว่างามนักหนา

นางมีดวงตาเรียวยาวที่มีแพขนตางอนยาวประดับอยู่ ภายใต้คิ้วดกรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว จมูกเล็กโด่งเป็นสันได้รูป ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อราวผลอิงเถาสุก ทั้งหมดนี้เหมาะเจาะอยู่บนใบหน้ารูปไข่ที่มีรอยบุ๋มของลักยิ้มที่นวลแก้ม ทั้งสองข้าง มีลำคอเรียวระหงงามสง่า ทรวงอกอวบอิ่ม เอวคอดเว้าแล้วผายออกเป็นสะโพกงอนงาม เรือนร่างอรชรสมส่วนเป็นยิ่งนัก

นางมิได้งามเพียงภายนอกเท่านั้น กิริยามารยาทก็งดงาม อุปนิสัยเป็นผู้มีเมตตา คุณสมบัติกุลสตรีก็ครบพร้อม ไม่ว่าจะเป็นอาหาร เย็บปักถักร้อย อ่านเขียน ทั้งยังมีพรสรรค์ด้านการวาดภาพอีกเสียด้วย

นางเป็นมิตรกับทุกผู้คนอยู่เสมอ เว้นเสียแต่แม่ทัพคนใหม่ของเสด็จพ่อผู้นั้น !

“ เย่อหยิ่งจองหองเสียเหลือเกิน ข้าไม่รู้ว่าเสด็จพ่อทนให้ชายผู้นั้นหมิ่นเกียรติได้อย่างไรนะ ”

นางสะบัดพัดพลางพร่ำบ่นอย่างหงุดหงิดขณะแอบมองจอมทัพผู้นั้นอยู่ที่สวนดอกไม้ในจวน นั่นทำให้นางกำนัลประจำตัวที่ดูแลกันมาแต่เล็กแต่น้อยอย่างลิ่วเจียหลันอมยิ้ม