" มามี๊ เฮียซีจุ๊บแก้มใบหม่อนอีกแล้ว " เด็กน้อยวิ่งเข้ามาฟ้องผู้เป็นแม่ แล้วยกมือถูไปมาบริเวณแก้มที่ถูกหอมจนแดงไปหมด

" หืม ใบหม่อนไม่ถูนะคะเเก้มแดงหมดแล้ว " พีนัทอุ้มลูกสาวตัวเล็กขึ้นมาแล้วจับมือเล็กๆ ที่ถูแก้มนั้นออก

" แล้วน้องต้นไหมไปไหนคะใบหม่อน " เจ้าขุนถามหาลูกอีกคน

" น้องต้นไหมเล่นอยู่กับเฮียนายคะป๊า "

" แล้วเราล่ะ ซีซั่นหอมแก้มน้องทำไมครับ " เมื่อได้คำตอบจ้าลูกสาวตัวน้อย เขาจึงหันไปถามเจ้าหลานชายตัวแสบบ้าง

" ก็ซีชอบน้อง " คำตอบของหลานชายตัวแสบทำเอาเจ้าขุนนิ่งไปสักพัก

" ห้ามชอบน้อง ซีเป็นพี่ชายห้ามชอบน้องเด็ดขาด " เจ้าขุนพูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปด้วยความหวงลูกสาว

" ไม่เอาน่าขุน หลานยังเด็ก ไม่รู้หรอกว่ารักคืออะไร " พีนัทรีบปราม พร้อมส่ายหัวให้กับความหวงลูกจนเกินเหตุ ของเจ้าขุน

" รู้สิครับ โตขึ้นซีจะแต่งานกับน้องใบหม่อน " เด็กชายพูดอย่างแน่วแน่

" พีนัท เห็นไหมไอ้นี่มันชอบลูกเรา ซี อาขอสั่งเลยนะว่าต่อไปนี้อย่าเข้าใกล้น้อง " ถึงซีซั่นจะเป็นหลานรักแต่เจ้าขุนก็ไม่มีทางยกลูกสาวของเขาให้ใครง่ายๆ หรอก

" ฮ่าๆ ไอ้ขุนนี่มึงกำลังทะเลาะกับเด็กหรอว่ะ " เสียงของเฮียเซียโล่ที่เดินเข้ามากับไอริสดังขึ้น

" ป๊า " ซีซั่นวิ่งเข้าไปหาพ่อของตัวเอง

" ลูกเฮียจะจีบลูกผม "

" จริงหรอกับซี " เซียโล่ถามลูกชายตัวเอง

" ครับ ซีชอบน้อง "

" ฮ่าๆ สมกับเป็นลูกป๊าจริงๆ " เซียโล่ลูบหัวซีซั่นเบาๆ

" เอาลูกเฮียออกไปไกลๆ ลูกผมเลยนะ "

" มึงอ่ะอยู่เฉยๆ ไอ้ขุน เด็กมันชอบกันก็ดีแล้ว "

" ผมไม่ยอม "

" กูก็ไม่ยอมหมือนกัน "

หลังจากนั้นทั้งเจ้าขุนและเซียโล่ก็เถียงกันเลยโดยมีพีนัทและไอริสเป็นคนห้าม...