คืองี้ เราอะจับเรื่องนี้มารีไรท์ใหม่เกือบทั้งหมดเลยใครที่เคยอ่านมาแล้วอ่านใหม่ได้นะเพราะรสชาติมันต่างกันลิบลับ ตอนนี้รีไรท์เสร็จแล้วรอเวลาแค่อัพลงเวปให้ครบทุกตอนและเปิดให้อ่านกันฟรีๆ ไปเลย 

*****คำเตือน******

มีคำหยาบประมาณหนึ่ง มีฉาก Sexual harassment (การคุกคามทางเพศ) และฉากข่มขืน กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

เรื่องราว ตัวละคร สถานที่ เป็นเพียงสิ่งที่นักเขียนจินตนาการขึ้นไม่มีเจตนาจะพาดพิงบุคคลหรือสถานที่ใดทั้งสิ้น

ขอบคุณที่กดเข้ามาอย่าลืมกดเพิ่มเข้าชั้นด้วยนะ เอ็นจอยในการอ่านค่า

เรื่องย่อแบบย่อมากคร่าวๆ นิดนึงให้เห็นภาพรวมค่ะ

พระเอก (วิน) ยอมเสียเวลาหนึ่งปีมาเป็นครูชั่วคราวที่โรงเรียนมัธยมที่นายเอก (พัตเตอร์) เรียนอยู่เพื่อมาตามหาสิ่งที่ค้างคาใจ นั่นก็คือ อดีตแฟนสาว (จูน) ที่ทิ้งกันไปแบบงงๆ แต่ระหว่างที่ตามหาก็ดันปิ๊งรักกับนายเอก พอทั้งสองเริ่มชัดเจนในความรู้สึกอดีตแฟนสาวซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับนายเอกก็ปรากฏตัวขึ้น แต่จะบอกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่รักสามเส้านะคะ ความสัมพันธ์สามคนนั้นไม่ยุ่งแต่ที่ยุ่งคือ สถานภาพของคู่พระนายมากกว่า แต่ดราม่าไม่เยอะนะเท่าจิ๋มมด อ่านเพลินๆ ค่ะ

เรื่องนี้อาจจะเป็นประเด็นอ่อนไหวสำหรับคนส่วนใหญ่แต่สำหรับไรท์แล้วมองว่า ความรักก็คือความรัก หากเกิดขึ้นแล้วแต่มันผิดที่ผิดทางก็แค่รอเวลาอันเหมาะสมค่ะ ไม่อยากชี้หน้าด่าใครว่าทำแบบนี้คือคนชั่ว คนไม่ดี โลกนี้ไม่มีคนดีร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกโนะ อย่างน้อยก็ในความคิดที่คนอื่นมองไม่เห็น แม่งต้องมีเทาหรือดำบ้างแหละ เพราะงั้นอ่านให้จอยๆ นะคะอย่าคิดเยอะ

อีกเรื่องที่ต้องบอกให้ได้เลยคือ แรงบันดาลใจเรื่องนี้ค่ะ มันมาจากเรื่องครูประจำชั้นกับเพื่อนในห้องของไรท์เองและทั้งคู่เป็นผู้ชาย สมัยนั้นเรื่องชายรักชายยังไม่เป็นที่ยอมรับขนาดนี้ไรท์ก็เลยแอบเป็นสาววายมาตั้งแต่โน้นเลยยุคไดโนเสาร์เดินชอปปิ้ง ฮ่าฮ่า

อะ ไปอ่านบางส่วนที่หยิบยกมาให้ลองพิจารณากันก่อนนะว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้ เป็นบทสนทนาคร่าวๆ ระหว่างนายเอกกับเพื่อนสนิทนะคะ ถ้าพร้อมแล้วก็กอดถังป๊อบคอร์นให้แน่นแล้วตามไรท์มาโลด

***

บุญบาปที่ต้องกลืนน้ำลายตัวเอง ประกาศกับแม่ปาว ๆ ว่าไม่ได้ชอบผู้ชายแต่สุดท้ายเสือกเลือกลูกเขยให้แม่แล้วเสร็จสรรพ

ครั้นจะออกตัวแรงก็ไม่ได้แต่จะให้อยู่เฉยๆ ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย เธอผู้มาสะเทือนอกข้างซ้ายไอ้เตอร์ก็นับวันหล่อขึ้นทุกวันจนใจเจ็บ ขืนเก็บกดแบบนี้ต่อไปได้อกแตกตายสลายหายไปกับฝุ่นละอองแถวนี้แน่ๆ ที่นับวันค่า PM ก็ยิ่งสูงขึ้นๆ อยู่ด้วย

“คือมึงจะบอกว่า ...”

“อือ อ่อยเลย ถ้าเขาไม่รับผิดชอบความรู้สึกมึง มึงก็รับผิดชอบความรู้สึกตัวเอง” กูรูหน้าหวานหันมายักคิ้วให้พร้อมกับเอนกายลงใช้ขาผมแทนหมอน คงสบายมากมั้ง

“แรงไปไหมมึง ให้อ่อยผู้ชายเนี่ยนะ บัดสี” แม้ปากจะพูดไปแบบนั้นแต่แม่งความคิดอีกด้านหนึ่งเสือกเอนเอียงไปหาความบัดสีนั้นแล้ว

“ทางที่มึงจะได้เขามาครองคือต้องอ่อยเว้ยมาดัดจริตบัดสงบัดสี ห่า” ทั้งสายตาทั้งปากที่บึนใส่นี่โคตรน่าตบมันเลยไอ้เพื่อนเหี้ยนี่

“อ่อยเอ่ยไรล่ะ มึงดูสถานะกูกะเขาก่อนไหมว่าทำได้หรือเปล่า”

“โง่!”

“อ้าว! เสือกด่าอีก กูเพื่อนมึงไหมเนี่ย” กัสชำเลืองมองผมอย่างเอือมระอา ในใจคงบ่นประมาณว่า มึงจะมาดัดจริตเจ็บอะไรกับคำด่าบ้านๆ ของกูไรงี้ ก่อนมันจะร่ายยาวต่อ

“กูเข้าใจนะว่ามันดูไม่ดี แต่ความรู้สึกมันเกิดขึ้นมาแล้วจะให้ทำเป็นนางเอกละครที่เอาความย้อนแย้งมาสร้างปัญหาให้ชีวิตตัวเองเหรอวะ” ความคิดเริ่มขัดแย้งกันเองแล้วไอ้ฉิบหาย แม่งคำพูดไอ้กัสสะเทือนความผิดชอบชั่วดีของกูเฉยเลยสัด ตอนแรกก็คิดว่าจะยั้งไว้แค่ลูกศิษย์กับครูอยู่หรอกนะ

“อีกแค่ไม่กี่เดือนก็จะจบ จบไปสถานะก็เปลี่ยน พอเปลี่ยนก็ไม่ผิดแล้วปะ หรือถ้าใครมันจะตะโกนใส่หน้ามึงว่า ‘ไอ้เชี่ยเตอร์แม่งปีนเกลียวจนได้ครูเป็นผัว’ ซึ่งนั่นมันก็เป็นปัญหาของไอ้คนที่ตะโกนด่าปะวะ ไม่ใช่ปัญหาของมึง”

“...” ไอ้กัสแม่งหล่อว่ะนาทีนี้

“ถ้าการได้อยู่ด้วยกันทำอะไรด้วยกันมันคือความสุขของมึงมึงก็ทำเหอะไม่ต้องรู้สึกผิด ไอ้พวกที่เอาแต่ด่าคนอื่นโดยอ้างศีลธรรมว่าทำอันนั้นอันนี้ไม่ได้นะมันผิด แม่งก็พวกมือถือสากปากถือศีลทั้งนั้นแหละ ความสุขของมึงอย่าให้อ้ายอีที่ไหนก็ไม่รู้มาบงการดิวะ”

“จริงของมึง” ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับมันที่สุด รู้สึกฮึกเหิมในการอ่อยมากตอนนี้

“ตอนนี้อะไรๆ มันก็ยังไม่เอื้อแหละเข้าใจ มึงก็แค่อย่าประเจิดประเจ้อพอ แล้วก็ใช้ช่วงเวลาต่อจากนี้พิสูจน์ใจตัวเองไปด้วยว่ามันแค่ป๊อปปี้เลิฟแบบเด็กๆ หรือรักนิรันดร์ชนิดที่อยากถือไม้เท้าไม้ตะบองไปยันชาติหน้า”

“ไม่อยากเชื่อว่าคนเหี้ยแบบมึงคิดอะไรแบบนี้ได้ด้วย แม่งชี้ทางสว่างให้กูเกือบนิพพานแหนะ”

****

เป็นไงบ้าง ถ้าถูกอกถูกใจก็กดเพิ่มเข้าชั้นไว้ได้เลยค่า แต่ถ้าถูกใจม้ากมากก็รบกวนเสียสละเวลาสักเล็กน้อยคอมเมนท์ติชมให้หน่อยน๊าแม้จะแค่สติ๊กเกอร์ก็ดีใจแล้ว หรือจะแชร์ปากต่อปากป้ายยาญาติพี่น้องผองเพื่อนด้วยก็จักขอบพระคุณยิ่งค่า

เรื่องเต็มจะค่อยๆ อัพให้อ่านทุกวัน เวลา 20.15 นะคะ

***