ล้มป่วยครั้งนี้ถึงกับทำให้เจ้าเป็นใบ้เชียวหรือ หรือว่าเป็นไข้จนสมองเจ้าทึ่มไปแล้ว” ซุนซิ่งฮวาใช้เหล็กคีบถ่านเคาะภายในเตา แค่นเสียง ‘ฮึ’ อย่างเย็นชาก่อนจะพูดต่อ “ตั้งแต่ข้ากลับมาจนถึงตอนนี้ แม้แต่ผายลมข้าก็ยังไม่เห็นเจ้าทำ”

เสวี่ยเจียเยว่ยังคงทำหน้านิ่ง และไม่พูดไม่จาเช่นเคย

เธอไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเจ้าของร่างนี้แม้แต่น้อย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นคนอย่างไร หรือในยามปกติปฏิบัติตัวอย่างไรต่อซุนซิ่งฮวา ด้วยคิดว่ายิ่งพูดก็จะยิ่งผิดพลาดไปใหญ่ เธอจึงทำตัวเป็นคนใบ้ไปชั่วคราว ถูกคนอื่นมองว่าไร้สติ ยังดีกว่าเรื่องที่จู่ๆ นิสัยเจ้าของร่างนี้ก็เปลี่ยนไปขนานใหญ่ หรือให้ผู้คนคิดว่าถูกผีสิงไปเลยยิ่งดี

การที่ซุนซิ่งฮวามีท่าทีเย็นชาเช่นนี้ คาดการณ์ได้เลยว่าถ้ามีใครบอกว่าลูกสาวนางถูกผีเข้าและต้องฆ่าทิ้งเสีย นางจะต้องตอบรับอย่างไม่ลังเลแน่นอน