เดซี่กลางทุ่ง

คุณหนูไฮโซตกอับสู้ชีวิต ตกกระป๋องถึงคราวจนตรอก ต้องระเห็จสู่บ้านนอกคอกควาย แถมยังต้องเผชิญหน้าอีกครั้งในรอบยี่สิบกว่าปีกับผู้ชายร้ายกาจที่เธอสุดแสนจะชัง  

~♫~☆·.¸¸.·´`·.¸¸.♥·.¸¸.·´`·.¸¸.·☆~♫~

โปรย...

มันคงจะอบอุ่นไม่เบา เมื่อเดซี่ต้นเล็กแสนบอบบาง ได้มาอยู่ภายใต้เงาร่มแห่งพญาสัตบรรณผู้แข็งแกร่ง... แต่นี่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้นนะสิ! 

๐๐๐ เดซี่ คุณหนูไฮโซถึงคราวตกอับ ปุบปับต้องมารับมรดกคุณปู่คุณย่าที่บ้านนอกคอกควาย แล้วมรดกที่ว่านั้นก็ใช่ว่าจะได้มาง่ายๆ ปู่กับย่าตั้งเงื่อนไขสุดโหดเอาไว้ให้เธอเลือกสองทางคือ หนึ่ง แต่งงานกับตาบ้าสัตบรรณที่เธอแสนจะเหม็นขี้หน้า หรือสอง เธอต้องพัฒนาธุรกิจตลาด  โรงงาน  โรงสี และไร่นาป่ารกร้างของปู่ย่าให้เกิดผลกำไรตามที่กำหนดไว้ให้ได้ภายในสามเดือน .. บ้าไปแล้ว!  

>>♥♥<< 

ตัวอย่าง...

"เอ็งๆ ตัวอะไรวะนั่น?" คนงานพากันเมาท์มอย บ้างก็ส่ายหัวขำๆ   

"คนมั้ง ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงหรือเปล่า แต่ว่าแต่งตัวอะไรแบบนั้น เดี๋ยวก็โดนควายขวิดตาย" 

เดซี่มัวแต่มองประสานสายตากับฝูงควายเดินไม่ทันระวัง เผลอก้าวเท้าจุ่มโพล๊ะลงไปบนกองขี้ควายที่กองอยู่เป็นหย่อมๆ

“ยี้! แหวะ สกปรก!! เดซี่ทำหน้าเหม็นแสนสะอิดสะเอียน แล้วความวัวไม่ทันหายความควายก็กำลังจะเข้ามาแทรก... ว่าแล้วควายจ่าฝูงตัวล่ำก็เดินมานู่น   

เดซี่ตกใจถอยหลังกรูด 

“อย่านะ อย่าเข้ามานะ ไป ชิ้ว!”

พ่อควายจ่าฝูงไม่สนใจฟังคำสั่งของเธอ มันใกล้เข้ามาอย่างช้าๆ จ้องมองเธอด้วยสายตาคุกคาม 

“ออกไปนะ ชิ้วชิ้ว!!” เดซี่ถอดหมวกใบสวยลงมาโบกไล่ควาย “บอกให้ไปไง ชิ้ว เสียงนายกับฝูงควายของนาย!!” โบกหมวกไปพลาง ถอยเท้าหนีมันไปพลาง แต่แล้วก็เสียจังหวะ รองเท้าแตะเปื้อนคราบขี้ควายลื่นปื๊ดไปบนพื้นดิน 

“ว๊ายย!” เดซี่หลับตาปี๋ คิดว่าตัวเองจะต้องหงายหลังกระแทกพื้นแน่ๆ แต่เปล่าเลย เสี้ยววินาทีที่กำลังจะหงายท้องขาชี้ฟ้า ร่างยักษ์ๆ ของใครบางคนก็พุ่งตัวเข้ามารับร่างของเธอไว้ทัน

“เดซี่เป็นไงบ้าง?” เป็นคำถามที่ผ่านมาจากปากของคนหน้าเข้ม 

แต่แทนที่คนถูกถามจะตอบดีๆ อย่างสำนึกบุญคุณ เธอกลับตวาดใส่เขาเสียงดังลั่น 

“ตาบ้า!!"

“เฮ้ย! อะไรของคุณเนี่ย อยู่ๆก็มาด่ากันเฉยเลย” 

"ก็มันจริงไหมล่ะ บ้า ป่าเถื่อน ไร้อารธรรม ทั้งคนทั้งควาย!” 

เขามองเธอจากศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนจะส่ายหน้ายิ้มขำ "ก็คุณเล่นใส่ชุดอะไรมาเนี่ย?"

"ฉันจะใส่ชุดอะไรแล้วใครจะทำไม?”

"นี่ไม่รู้จริงๆ เหรอว่าเสื้อผ้าสีฉูดฉาดแบบนี้ ควายมันชอบ"

เดซี่ยกมือเท้าเอว "แล้วฉันผิดด้วยเหรอที่ใส่เสื้อผ้าสีสันสดใส ผิดตรงที่ควายนายมันไร้อารยธรรมต่างหาก นี่คงจะมีนิสัยอันธพาลเหมือนกับเจ้าของของมันสินะ" 

“อ้าวๆ คุณ นี่พูดให้มันดีนะ” 

“ให้พูดดีกับคนอย่างนาย ฉันพูดกับควายยังดีกว่า” เธอว่า 

สัตบรรณไม่โกรธ แต่คว้าแขนเธอหมับ 

“มานี่เลยมา!” 

"ว๊าย! จะพาฉันไปไหน ปล่อยนะ!" สัตบรรณไม่ปล่อยและไม่ตอบว่าจะพาไปไหน เดซี่เอากำปั้นทุบเขาเต็มเหนี่ยว แขนหนาๆ กล้ามแน่นๆ โดนทุบหนักๆ เข้าก็เจ็บเอาเหมือนกัน เขาเลยหมดสิ้นความอดทน หันไปรวบตัวเธอจับอุ้มขึ้นพาดบ่า 

"นาย ทำบ้าอะไร? ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!

สัตบรรณไม่สนใจเสียงเธอ เธอโวยวายเสียงดั่งลั่น เหล่าคนงานมองตามอย่างอึ้งกันไปทั้งโรงวัว

 ~♫~☆·.¸¸.·´`·.¸¸.♥·.¸¸.·´`·.¸¸.·☆~♫~