-ไม่ว่าโลกเก่า หรือ โลกนี้ ไม่เคยมีใครได้ยินเสียง หรือฟังฉัน ไม่ว่าฉันจะตะโกนขอความช่วยเหลือ หรืออ้อนวอนขอความเมตตาจากใคร เพชรนึกถึงตอนที่เขาโดนรุมกระทืบ เขาไปบอกครูในโรงเรียน หรือตอนที่เขาต้องนอนนิ่งดวงตาค้าง น้ำตาไหลอยู่ในกองซากศพ ของเหลวและหนอนจากศพ เข้าตาเข้าปาก

-ทุกคนอยากรู้ว่าฉันจะพูดอะไร ก็ต่อเมื่อ ฉันทำลายอะไรบางอย่างที่พวกเขาคิดว่าสำคัญ ถึงอย่างนั้นพวกแกอยากจะให้ฉันพูดอะไรสักอย่างและดูเหมือนพร้อมจะฟัง แต่พวกแกก็ไม่ได้ฟังฉันจริงๆ ไม่มีใครเข้าใจหรือฟังสิ่งที่ฉันพูดจริงๆ

ทำไมพวกแกถึงอยากฟังว่าฉันจะแก้ต่างอะไร ในเมื่อพวกแก พวกแกทั้งหมด ทุกคน ต่างตัดสินฉันไปแล้วว่าฉันคือฆาตกรที่โหดชั่วที่สุดที่เคยมี หรือฉายางี่เง่าอะไรก็ตามที่พวกแกตั้งให้ฉัน

ถ้าฉันบอกว่า ฉันไม่ได้ฆ่าเด็กพวกนั้นรวมถึงผู้หญิงหรือพวกทาส และฉันเองก็ถูกพ่อฆาตกรของฉันทำร้ายเหมือนกัน ถึงฉันจะมีความรู้สึกน้อยกว่าแต่ฉันก็เสียใจได้ และโศกเศร้าได้แทบไม่ต่างจากคนปรกติ ฉันต้องสู้ชีวิตแทบตายเพื่อให้ได้เท่าเทียมกับคนอื่นแม้เพียงเล็กน้อย และไอ้พวกผู้นำระดับสูงที่ผู้ใจบุญที่พวกแกเชิดชูอะไรนั่นหรือผู้กล้าอัคคี หรือไอ้เหี้ยเอ็ม คือไอ้พวกชั่วเลวระยำ พวกแกจะเชื่อฉันกันรึไง

ฉันจะบอกให้ พวกมันสมควรตาย มันต้องถูกทรมาณ ถูกหั่นเป็นชิ้นๆ ทั้งเป็น และไม่ควรได้รับเกียรติความเป็นมนุษย์ใดๆทั้งสิ้น ความจริงจากฉันคือพวกมันเป็นสัตว์นรกที่มีหน้าตาเหมือนมนุษย์ ฉันไม่สนว่ามันจะป่วยจิต หรือไม่รู้สึกผิดชอบชั่วดี หรือไม่รู้ตัวบ้าบออะไรทั้งนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นคือมันจับเด็กมาเป็นทาส ฆ่าเด็กๆ บังคับให้เด็กเล็กๆ ทำงานจนตาย มันทำร้ายข่มขืน ผู้หญิงที่อ้อนวอนขอร้องชีวิตและไม่มีทางสู้ พวกเธอต้องนอนกับกองอาจมของตัวเอง พวกมันบังคับให้เธอต้องกินของเสียของตัวเอง มันตัดนิ้ว มันควักดวงตาของพวกเธอมาใส่โหลไว้เป็นรางวัล ถ้าย้อนเวลาไปได้ฉันจะฆ่ามันอีก ฉันจะทำยิ่งกว่าที่ฉันทำในครั้งนี้ และใครมาขัดขวางฉัน ฉันจะฆ่ามันด้วย

เพชรพูดด้วยสีหน้าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พร้อมจ้องตาที่อัยการอย่างอาฆาต รังสีอำหิตคุกคามแผ่ขยายรอบตัว มีบางคนถึงกับเป็นลม และรีบลุกเดินออกไปจากความกลัว