ผมเคยคิดอย่างขบขันว่าถ้าวันหนึ่งต้องตายขออย่าให้เป็นตอนที่มีเรื่องติดค้างในใจ เป็นต้นว่ากำลังอั้นอึ อั้นฉี่ หรือไม่ได้ใส่กางเกงในได้ไหม เพราะหากตรวจศพแล้วพบว่าไอ้หนุ่มคนนี้ไม่ใส่ชั้นในตอนออกจากบ้าน ไม่ไหว ผมทำใจไม่ได้หรอก แม้ตายแล้วแต่วิญญาณคงไม่สงบด้วยว่านึกอายสภาพ

แน่นอนความคิดก่อนตายของผมเป็นจริง แม้วันนั้นเกิดเหตุไม่คาดฝันกับผมซึ่งใช้ชีวิตลำพัง หลังเลิกงานประจำตรงกลับห้องเช่าทั้งท้องหิวแต่จังหวะข้ามถนนดันถูกรถใหญ่พุ่งชนอย่างจัง ความเจ็บเกิดขึ้นวูบเดียวดับสิ้น ผมตกใจกับสิ่งที่เกิดกับตัวเองไม่น้อยทว่าไม่เสียใจนักจากการตายอย่างฉับพลัน

ไม่ได้ติดค้างหรือมีห่วงใคร ก็เล่าไปแล้วนี่ผมตัวคนเดียว ทุกวันดำเนินชีวิตเรียบเรื่อยลำพังเพราะเป็นเด็กกำพร้าแต่ได้สถานสงเคราะห์รับดูแลกระทั่งถึงวัยก็ออกจากที่นั่น แต่สิ่งเดียวที่ติดใจ ทำไมผมต้องตายทั้งที่ท้องหิว!