โปรยยยยยยยย

บ้านไร่หัวใจจำยอม

“หยุดเดี๋ยวนี้นะปานฤทัย ยังไงเธอก็ต้องเป็นเมียของพี่วันยังค่ำ!” ชายหนุ่มตะโกนลั่น ชุดเจ้าบ่าวของเขาก็ช่างเป็นอุปสรรค พอเห็นกระโปรงจ้าวสาวที่ถูกถอดทิ้งเอาไว้ให้ดูต่างหน้าก็หยิบขึ้นมาดูก่อนจะปาทิ้งลงพื้นแล้วถอดเนคไทของเขาออก พร้อมถลกแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวขึ้นและปลดกระดุมเม็ดบนลงสามเม็ดจนเกือบเห็นหน้าท้องที่เต็มไปด้วยหมู่มวลมัดกล้ามที่เรียงตัวสวยงามเป็นลอน

“อย่าคิดว่าจะหนีพี่พ้น ที่นี่ถิ่นของพี่นะปานฤทัย!” ชายหนุ่มกัดฟันกรอดจนกรามขึ้นเป็นสันนูน ดวงตาของเขาทอประกายกล้าโหดเหี้ยม ถ้าจับตัวได้เมื่อไหร่รับรองเลยว่าจะพาเข้าห้องหอให้เตียงหักกันไปข้าง!

“ปานฤทัย!” เขาตะโกนชื่อเธอเสียงดังลั่นทุ่งอีกครั้งและอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งไปตามรอยแหวกโพรงต้นข้าวโพดและรอยเท้าของเธอ เพราะพื้นเต็มไปด้วยดินโคลน ไม่ว่าเธอจะวิ่งหนีเขาให้ตายยังไงเขาก็ตามรอยเท้าของเธอไปได้อยู่ดี

แต่ทว่ายิ่งวิ่งปานฤทัยก็ยิ่งรู้สึกเหนื่อยล้าอ่อนแรงลงเต็มที เธอหอบหายใจถี่เพื่อสูดอากาศเข้าปอด เม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนใบหน้า เธอตัวสั่นเทาเหมือนลูกนกเมื่อรู้สึกได้ว่าหนีเท่าไหร่ก็หนีไม่พ้นสักที เธอตัดสินใจนั่งลงกับพื้นอยู่กับที่ แล้วเอามือปิดปากกลั้นลมหายใจเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียง เพียงไม่นานยังไม่ทันหายเหนื่อยก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบเมื่อปลายกระบอกปืนนั้นจี้อยู่ที่แผ่นหลังของเธอ

“นึกว่าจะแน่ คิดว่าอยู่ในหนังอินเดียหรือไงที่จะต้องวิ่งลัดทุ่งข้าวโพดเพื่อหนีการเข้าห้องหอกับพี่ พี่บอกแล้วว่ายังไงปานก็หนีพี่ไม่พ้น” จากปลายกระบอกปืนลูกซองเปลี่ยนเป็นท่อนแขนแกร่งที่กระชากข้อมือเล็กให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามเขาออกไปจากเดิม

“ปล่อยปานไปเถอะนะคะ ปานขอร้องปานไม่ได้อยากเป็นเมียพี่พีนะคะ ได้โปรด พี่พีกำลังเข้าใจผิด ปานไม่รู้เรื่องพี่นันทินีเลยนะคะ” เธอเองก็ถูกพี่สาวในไส้หลอกให้มาหาที่นี่เหมือนกัน เธอมาที่นี่ก็ในนามของเพื่อนเจ้าสาว ไม่ใช่เจ้าสาวเสียเอง ตอนนี้เธอไม่รู้แล้วว่าอะไรจริงไม่จริงกันแน่ พี่สาวของเธอก็หายตัวไปแถมทิ้งระเบิดลูกใหญ่ทิ้งเอาไว้ให้เธอต้องเผชิญอีก

รณพีร์มองร่างเจ้าสาวป้ายแดงที่เนื้อตัวเปื้อนมอมแมมแล้วถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดังก่อนจะสะพายปืนลูกซองไว้ด้านหลังแล้วช้อนแขนแกร่งไปที่เรียวขาขาวๆ อุ้มเธอเอาไว้แนบอก แม้เธอจะออกแรงขัดขืนแต่เขาก็ไม่สะทกสะท้านเหมือนตีหินตีผาที่ไม่มีความรู้สึกเจ็บเลยสักนิด

“ปานไม่รู้เรื่องจริงๆ นะคะ ไม่รู้ว่าพี่นันหายไปไหน ปานไม่ได้ช่วยพี่นันหนีนะคะ” หญิงสาวพยายามอธิบายรอบที่หนึ่งล้านได้แล้วมั้งว่าเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในการเปิดทางให้พี่สาวของเธอหนี

ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านป่าเมืองเถื่อน แดนหนุ่มโฉดที่อยู่ในโหมดคลั่งเมียนะคะ

นิยายใหม่มาแล้วจร้า เขียนไปอัปไปเช่นเดิมนะคะ

ขอกดใจ กดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น และแนะนำติชม เพื่อเป็นกำลังใจให้นักหัดเขียนคนนี้ด้วยนะคะ

ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านมากๆ เด้อ :)

นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งล้วนๆ นะคะ อาจมีเนื้อหาที่เกินจริงและอาจมีคำพูดที่ไม่เหมาะสม เพื่อสร้างอรรถรสในการอ่านเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณ และเสพเนื้อหาอย่างมีสติ ลิขสิทธิ์เป็นของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียว การคัดลอก เผยแพร่ ทำซ้ำหรือดัดแปลงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตถือว่าผิดกฎหมายตาม พ.ร.บ ลิขสิทธิ์ 2537มาตรา 15 27 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ