เจตพิพัฒน์ เรืองรัตนโชติ อายุ 36 ปี ลูกชายคนเล็ก พ่อเลี้ยงพยัคฆ์เจ้าของไร่ภูพยัคฆ์ ปากร้าย เป็นคนมีเหตุผลกับทุกคนยกเว้นกานต์พิชชา

กานต์พิชชา ขจรกิตติ์ อายุ 24 ปี เด็กสาวกำพร้า ผู้ไม่ยอมคนใครดีมาเธอดีกลับ แต่ถ้าใครร้ายมาเธอก็จะร้ายกลับสองเท่า

อุบัติเหตุเมื่อสิบปีก่อนทำให้เธอได้เข้ามาอยู่ในไร่ภูพยัคฆ์  ในฐานะลูกสาวบุญธรรมของพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ เป็นเพราะท่านสงสารและต้องการจะรับผิดชอบ เรื่องอุบัติเหตุที่พี่ชายของท่านมีส่วนเกี่ยวข้อง

ทว่าเธอกลับถูกลูกชายคนเล็กของท่านเข้าใจผิดคิดว่าเป็นภารยาคนใหม่ และเขายังเข้าใจว่าเธอจะเข้ามาปลอกลอกในทรัพย์สมบัติของท่าน

“ฉันชักจะอยากรู้แล้วซิว่าเธอไปทำอีท่าไหน พ่อฉันและผู้ชายพวกนั้น ถึงหลงเชื่อคนแบบเธออย่างไม่มีข้อกังขา” ท่อนขาแกร่งก้าวไปข้างหน้าเพียงสองก้าวก็ถึงตัวของกานต์พิชชาแล้ว เจตพิพัฒน์ไม่พูดพร่ำทำเพลงเขาคว้าตัวเธอพาดบ่าแกร่งแล้วเดินเข้าไปยังห้องนอน

“นี่คุณทำบ้า ปล่อยฉันนะ” มือบางทุบตีไปที่หลังแกร่งเต็มแรง แต่มันก็ไม่ทำให้เขาระคายผิวเขาด้วยซ้ำ เจตพิพัฒน์วางร่างเล็กลงบนเตียงพร้อมกับตามขึ้นไปคร่อมทับเธอเอาไว้

“ลงไปจากตัวของฉันเดี๋ยวนี้ อย่าคิดที่จะทำอะไรบ้าๆ” มือบางผลักไสร่างใหญ่เป็นพัลวัน ดวงตาคู่สวยจ้องเขม็งไปที่เขาอย่างเอาเรื่อง ปากเล็กก็ร้องห้ามเขาอยู่ตลอดเวลา

“เลิกแสดงละครได้แล้ว ผู้หญิงอย่างเธอคงจะผ่านมือชายมาจนนับไม่ถ้วน หยุดทำตัวเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ที่ยังไม่เคยโดนเอาสักที!! หรือว่าทำแบบผู้ชายพวกนั้นมันชอบ” เสียงห้าวเข้มขึ้น ถ้อยคำของเขาแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน

เพี้ยะ!!

คำพูดถากถางที่ถูกพ่นออกมาจากปากหยัก ทำให้กานต์พิชชาโมโหจนเลือดขึ้นหน้า มือบางตวัดตบไปที่แก้มสากเต็มแรง ลิ้นเรียวดันกระพุ้งแก้มตรงที่ถูกเธอตบกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในปาก

เจตจึงรวบมือบางทั้งสองข้างไปตรึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งทั่วร่างบาง

“หยุดนะไอ้เลว ไอ้บ้า ไอ้ชั่ว ไอ้..อื้อ”

เสียงก่นด่าของกานต์พิชชาถูกกลืนหายลงไปในลำคอ เมื่อเขาโน้มลงมาบดขยี้ริมฝีปาก กลีบปากนุ่มของเธอถูกเขาดูดดึงอย่างเอาแต่ใจ แถมฟันคมยังขบกัดปากเล็กที่เอาแต่คอยก่นด่าเขาอย่างทำโทษ แล้วแปรเปลี่ยนเป็นนุ่มนวล

“อื้ม..อื้อ”

ร่างเล็กที่ดิ้นขัดขืนอยู่ใต้ร่างในคราแรกกลับอ่อนลงแล้วคล้อยตามสัมผัสของเขา ด้วยความช่ำชองของเจตพิพัฒน์ที่หลอกล่อให้คนไม่เคยต้องมือชายอย่างกานต์พิชชา โอนอ่อนไปตามเขาอย่างว่าง่ายแถมยังจูบตอบเขาอย่างเงอะงะ

เจตผละจูบออกจากปากเล็ก แล้วมองด้วยสายตาดูแคลน

“หึ! ทำเหมือนไม่เคย แต่พอถูกฉันจูบนิดจับหน่อย ก็พร้อมจะแบให้ฉันเอาแล้ว”

นิยายจากนามปากกา "ดาวเสาร์ ST." ลิขสิทธิ์เป็นของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 2558 (ฉบับเพิ่มเติม)

ห้ามคัดลออก ดัดแปลง หรือเผยแพร่เนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งก่อนได้รับอนุญาต

เป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของผลงาน หากพบดำเนินคดีตามกฎหมายทันที ไม่มีการยอมความ