ณ โลกแห่งรัตติกาลที่เปรียบดั่งโลกหลังความตาย ร่างสูงสง่างามสวมเสื้อผ้าสีดำและแดงนั่งลงบนโซฟาสีดำสนิท แววตาสีแดงเย็นยะเยือกจ้องตัวอักษรในหนังสืออย่างไม่วางตาแล้วกล่าวแนะนำตัวขึ้นมา

        “สายัณห์สวัสดิ์เหล่าวิญญาณที่หลงทาง ข้ามีนามว่า ชาโดว์ ”

        แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาจะดูหล่อเหลากว่าคนทั่วไป แต่เรือนผมสีดำราวกับจะกลืนไปกับความมืดมิดและหมอกสีดำที่อยู่รอบตัวเขา มันให้ความรู้สึกแปลกประหลาด

        มิตรก็ไม่ใช่ อันตรายก็ไม่เชิง

        “ดูเหมือนเจ้ายังไม่พร้อมที่จะจมสู่ห้วงนิทรา?” ใบหน้านิ่งเรียบเหมือนธารน้ำแข็งของชาโดว์ขยับยิ้มแล้วหัวเราะขึ้นมาเสียงเบา “หึหึ และดูเหมือนว่าเด็กสาวผู้ทำพันธะสัญญาของข้าก็ยังไม่คิดจะลืมตื่นขึ้นมาอีก…ช่างน่ารักเสียจริง”

        “วันนี้เป็นค่ำคืนแสนพิเศษ งั้นข้าจะเล่าเรื่องราวแสนวิเศษให้ฟังเจ้าเสียหน่อยก็แล้วกัน” เขาพลิกหน้ากระดาษกลับไปหน้าแรกเริ่มแล้วสุ่มเรื่องมาหนึ่งเรื่อง

ผู้เล่าเรื่อง

ชาโดว์

ผู้เป็นเจ้าของโลกแห่งรัตติกาล ตัวตนของเขาไม่อาจระบุได้ บางครั้งก็มาปรากฏตัวในรูปลักษณ์ของหมอกสีดำ หรือเงาสีดำ