‘วุ่นนัก ดันรักสาวข้างบ้าน’

“ไม่เห็นจะต้องคิดมากเลยไอ้หมอก มึงมันก็อกหักซ้ำซากอยู่แล้ว” ชายหนุ่มถอนหายใจ ก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินออกจากร้านอาหารสุดหรูไปที่รถของเขา

หมอกขับรถกลับบ้านของตัวเองด้วยความเร็ว บวกกับอาการมึนหัวเล็กน้อย

“ไอ้กิต งานพรุ่งนี้กูมีอะไรบ้าง” หมอกกดโทรหากิตลูกน้องคนสนิท

(ไม่มีงานครับพรุ่งนี้ เชิญเฮียพักได้ตามสบายครับ) กิตตัดสายของหมอกทิ้ง หมอกมองโทรศัพท์ของตัวเอง แล้วเลิกคิ้ว ก่อนจะโยนมันทิ้งลงไปในรถของตัวเอง

“ถ้าความรักมันไม่ดี ทุกคนจะต้องดิ้นรนหามันทำไมกันวะ” หมอกยิ้มยกก่อนจะลงจากรถที่เข้ามาจอดในบ้าน อย่างมึนงง

“แมร่งเอ้ย…” หมอกล้มลงกับพื้นสนามหญ้าอิกแค่ไม่กี่ก้าวเขาก็ถึงตัวบ้านอยู่แล้ว

“เหอะ ชีวิตบัดซบมีเงินมีทองไปเพื่ออะไร หาเงินเยอะแยะไปเพื่อใครวะ” หมอกพร่ำเพ้ออยู่แบบนั้น ก่อนจะหลับตาลงแล้วนอนลงบนสนามหญ้าหน้าบ้านที่ของเขาเอง

—————————————————————-

“พ่อ บ้านหลังนี้จริงๆหรอ ลุงชาญบอกผิดหรือป่าว”

“จะผิดได้ยังไงเล่าไอ้พริก ไอ้ชาญมันให้แผนที่มาถูกเป๊ะ บ้านหลังนี้และ เองเชื่อข้าสิ”

“ไหนพริกขอดูหน่อยดิ๊พ่อ ว่าลุงชาญให้มาถูกจริงๆหรือป่าวบ้านมันใหญ่มากเลยนะ อิกอย่าง เขาจะให้เรามาอยู่จริงๆหรอ”

“ก็เออสิว่ะ พ่อช่วยชีวิตมันนะ สมัยหนุ่มๆ อิกอย่างมันก็รักเองเหมือนลูก มันไปทำงานแค่ปีเดียว มันขอให้เรามาดูให้ เชื่อพ่อสิ มันจะประหยัดค่าใช้จ่ายเราได้เยอะเลยนะ”

พริกแกง หญิงสาว วัย 22 ปี หน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโต ปากนิดจมูกหน่อย ขนตายาวเป็นแพร กับความสูง 160 ของเธอทำให้เธอดูน่ารัก น่าทะนุทะนอม แต่ทั้งหมดที่ว่ามานี้มันชั่งขัดกับบุคลิกของเธอเป็นไหนๆ เธอถูกเลี้ยงมาด้วยพ่อของเธอคนเดียวตั้งแต่เด็กเลยมีนิสัยคล้ายเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิง เธอไม่เคยกลัวใคร เพราะความลำบากสอนให้เธอต้องสู้และเข้มแข็งอยู่ตลอดเวลา

พริกแกงมองหน้าพ่อของเธอสลับกับแผนที่ที่อยู่ในมือ เธอมองเข้าไปในบ้านที่อยู่ตรงหน้า มันใหญ่โตมากจนเธอแทบจะไม่อยากเชื่อว่าเพื่อนพ่อของเธอจะให้เธอกับพ่อของเธอมาอยู่จริงๆ

“กริ๊งงงงงงง”

พริกแกงกดออดที่หน้าบ้าน ไม่นาน ก็มีหญิงวัยกลางคนนึงสวมใส่ชุดคล้ายๆแม่บ้านเดินมาเปิดประตูให้กับสองพ่อลูกที่เกาะประตูพร้อมของที่วางอยู่เล็กน้อย

“ใช่คุณพันเพื่อนของคุณท่านหรือป่าวคะ” หญิงคนนั้นกล่าว

“ชะใช่ครับ ผมชื่อพัน นี่ เอ่อ เองชื่ออะไรนะ” พริกแกงกรอกตาไปมา

“พริกแกง พ่อนี่หนูลูกพ่อนะ”

“อ่อๆนี่ พริกแกงลูกสาวของผมครับ”

“อ่อ ค่ะ งั้นเชิญทางนี้ค่ะ คุณท่านให้ดิฉันเตรียมห้องไว้ให้แล้ว” พริกแกงและพ่อของเธอเดินตามหญิงคนนั้นเข้าไปในบ้าน เธอตกตะลึงเพราะภายในบ้านหลังนี้มันสวยมากๆสำหรับเธอ เธอทำงานทั้งชาติก็คงไม่มีปัญญาซื้อมันแน่ๆ

“ชั้นสองห้องที่ 3 เป็นห้องของคุณพัน ส่วน ห้องที่5 เป็นห้องของคุณพริกแกงนะคะ” หญิงวัยกลางคนยื่นกุญแจห้องให้กับพริกแกง

“ขอบคุณนะคะ เอ่อคุณป้าชื่ออะไรหรอคะ พริกจะได้เรียกถูก”

“ป้าชื่อ แก้วจ๊ะ เชิญตามสบายนะคะ พวกคุณมาในฐานะแขกของคูุณท่าน อยากได้อะไรขอให้บอกนะคะ แต่มีกฏอยู่ข้อเดียว” พริกแกงขมวดคิ้วเชิงสงสัย

“ไม่ว่าคุณจะได้ยินเสียงอะไรที่ผิดปกติ จากข้างๆบ้านของเรา ห้ามสงสัยหรือห้ามเข้าไปยุ่งเด็ดขาด นี่เป็นคำสั่งของคุณท่านค่ะ”

“อะ อ่อได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” พริกแกงก้มหัวให้ป้าแก้วอย่างเกรงใจ แต่ในใจมีแต่ความสงสัยเต็มไปหมด

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วป้าไปนอนก่อนนะคะ”

“ค่ะป้าแก้ว” พริกแกงเอ่ยลา ก่อนจะพาพ่อของเธอขึ้นไปนอนในห้องตามที่แก้วบอก

“กินยาก่อนนะพ่อ โรคอัลไซเมอร์ของพ่อจะได้หายไวๆนี่ยาพ่อค่ะ” พริกแกงจัดแจงเอายาให้พ่อของเธอกิน

“เออ ว่าแต่เรามาอยู่บ้านใครว่ะไอ้พริก” พริกแกงถอนหายใจให้พ่อของตัวเอง

“ก็บ้านลุงชาญเพื่อนรักพ่อไง นอนได้แล้วค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาพริกจะพาไปเดินเล่น โอเครนะ” พันพยักหน้าให้ลูกสาวก่อนจะล้มตัวนอน พริกแกงเมื่อเห็นว่าพ่อของเธอนอนลงแล้ว ก็เดินเข้าไปห่มผ้าให้กับพัน แล้วปิดประตูห้องเสียงเบา ก่อนจะเดินออกมาเพื่อไปเข้าห้องของตัวเอง

“ห้องน่ารักมากเลยแฮะ แต่ดูผู้หญิงไปหน่อย เอาล่ะ ไอ้พริกแกต้องตอบแทนลุงชาญด้วยการดูแลบ้านให้ดี ให้สมกับที่เขาให้แกมาอยู่เข้าใจมั้ย” พริกแกงพูดกับตัวเองในกระจก

“จะว่าไปเราก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย ถ้าใครได้เป็นแฟน คงจะโชคดีมากๆเลย ฮ่าๆๆๆ” พริกแกงหัวเราะให้กับตัวเอง ก่อนจะจัดแจงถอดเสื้อผ้าออกแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำเหมือนเด็กน้อยที่ตื่นเต้นกับทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าของเธอในตอนนี้

กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆลอยอบอวนไปทั่วห้อง พริกแกงกำลังนั้งปะแป้งบนในหน้าขาวเนียนของตัวเอง

“ทำไมต้องห้ามไปยุ่งกับข้างบ้านด้วยวะ” พริกแกงนึกสงสัยในคำเตือนของป้าแก้ว

“ยิ่งห้ามยิ่งสงสัย จะจัดการความสงสัยนี้ได้ยังไงว่ะ เป็นบ้าเอาง่ายๆเลยนะไอ้พริก” พริกแกงขยี้ผมตัวเอง เพราะสงสัยแต่ทำอะไรไม่ได้ เธอลุกขึ้นไปปิดไฟบนหัวเตียงก่อนจะล้มตัวลงนอนลงไปด้วยความเหนื่อยล้า

——————————————————————-

‘รุ้งเช้า’

พริกแกงตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้ามืดเหมือนทุกวันที่เธออยู่ต่างจังหวัด เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเพื่อที่จะลงไปช่วยป้าแก้วทำงานบ้านหรือทำอาหาร

“พ่อ ตื่นยังอ่ะ พ่อ”พริกแกงเคาะประตูห้องของพ่อเธอ

“สงสัยจะยังไม่ตื่น ไปช่วยป้าแก้วดีกว่า” พริกแกงพูดจบก็รีบเดินตรงไปที่ครัวเพราะคิดว่าป้าแก้วน่าจะอยู่ในนั้น

“อ้าว ตื่นแต่เช้าเลยนะหนูพริก”

“ป้ามีอะไรให้พริกช่วยไหมคะ พริกทำได้นะคะบอกมาเลย”

“งั้นก็ดีเลยจ๊ะ มาช่วยป้าหันผักหน่อยวันนี้ป้าจะทำข้าวต้มหมูให้ทาน คุณท่านบอกว่าลูกสาวของเพื่อนคุณท่านแพ้อาหารทะเล ป้าก็เลยจะทำเป็นข้าวต้มหมูให้นะคะ”

“ขอบคุณมากนะคะป้าแก้ว” พริกแกงยิ้มก่อนจะเดินไปหยิบผักที่ป้าแก้วเตรียมไว้สำหรับทำข้าวต้ม เธออมองมันเล็กน้อย ก่อนจะรีบลงมือช่วยป้าแก้วให้เสร็จภายในเช้านี้

เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยพ่อของเธอก็ตื่นแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็รับประทานอาการกันอยู่ในครัว ป้าแก้วพยายามบอกให้สองพ่อลูกไปกินที่ห้องอาหาร แต่ทั้งพริกแกงและพ่อของเธอก็ไม่มีใครไปเลย เพราะเกรงใจ เลยพากันมานั้งกินในครัวกับป้าแก้วแล้วพูดคุยกันอย่างถูกคอ

——————————————————————

แสงแดดยามเช้า สาดส่องเข้ามาที่ใบหน้าหล่อเหลาของหมอก เขาๆค่อยลืมตาขึ้นมา

“เหอะ บัดซบชิบหาย” หมอกค่อยๆลุกขึ้น แล้วต่อว่าตัวเองเบาๆเมื่อเขาตื่นมาแล้วเจอตัวเองนอนอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน พร้อมกับผ้าห่มที่คลุมตัวแล้วเต้นท์ที่กางให้กับเขา การ์ดที่เดินเฝ้ายามไม่มีใครกล้าพาหมอกเข้าไปนอนในห้อง อาจเพราะจะกลัวว่าเขาจะตื่นมาแล้วจะอะลาวาดเหมือนทุกๆครั้ง จนเมฆต้องออกคำสั่งว่าถ้าเจอหมอกนอนเมาอยู่ที่ไหนภายในบ้านให้หาผ้าห่มกับกางเต้นท์กันน้ำค้างให้ แล้วอย่าให้หมอกได้รับอันตรายจากสัตว์ร้ายเป็นอันขาด

“จ๊อก จ๊อก” หมอกค่อยๆลุกขึ้นมา เขาหันไปทางเสียงที่ได้ยิน

“เดี๋ยวกูจะตัดเงินเดือนให้หมดเลยเปิดน้ำทิ้งไว้เนี่ย อิกนิดเดียวกูก็จะเปียกละนะ” หมอกหันมาตวาดการ์ดที่ยืนเฝ้าเขาอยู่ จนการ์ดพวกนั้นต้องรีบออกไปเพราะหมอกอาจจะอารมณ์ไม่ดี เมื่อเห็นว่าไม่มีใครแล้ว หมอกก็ลุกขึ้นมาอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะเดินไปที่สายยางแล้วก้มลงหยิบมันขึ้นมาถือเอาไว้ในมือ

“เฮ้ นาย” เสียงใสดังขึ้นมา หมอกหันไปตามเสียง เขาเองเหมือนถูกสาปไปชั่วขณะ เมื่อหันไปเห็นหญิงสาวน่าตาน่ารักมากๆ กำลังใช้มือเล็กของเธอเกาะกำแพงแล้วพูดกับเขาอยู่ เขารีบสะบัดหน้าของตัวเองเพื่อเรียกสติ

“อะไร” หมอกตอบกลับไป

“นายเป็นคนสวนบ้านนี้หรอ” หมอกถึงกับร้องฮะ อยู่ในใจเมื่อได้ยินคำถามจากหญิงสาวข้างบ้าน

“ขอถามอะไรหน่อยดิ” พริกแกงกวักมือเรียกหมอก หมอกมองหน้าเธอแล้วกระตุกยิ้มเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปหาเธออย่างว่าง่าย

“บ้านอันตรายหรอ ลุงฉันถึงห้ามยุ่ง ที่จริงเราเป็นเพื่อนบ้านกันน่าจะพูดคุยกันได้นะ” พริกแกงยื่นหน้าเข้าไปป้องปากกระซิบหมอก หมอกไม่ได้ฟังที่เธอพูดเลย เขามองแต่ปากเล็กและฟันที่เรียงสวยของเธอเชิงหลงไหล

“อะไรทำให้ลุงเธอคิดแบบนั้น” หมอกถามออกไป พริกแกงส่ายหัว

“ไม่รู้ฉันพึ่งมาอยู่ มันสงสัยอ่ะก็เลยอยากรู้”

“ไอ้พริกเอ้ย ไอ้พริกแกง” พริกแกงกำลังจะพูดต่อ แต่เสียงพันก็แว่วเข้ามาก่อน

“อะไรพ่อ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ” พริกแกงตะโกนกลับไป ก่อนจะหันไปหาหมอก

“ไม่มีอะไรแล้ว ยินดีที่รู้จักนะนายเพื่อนบ้าน ไปก่อนนะพ่อเรียก นายไปรดน้ำต้นไม้ของนายเหอะ ฉันไม่กวนละ” พริกแกงพูดจบก็กระโดดลงจากเก้าอี้ที่เธอยกขึ้นมาปีนแล้วรีบวิ่งเข้าไปในบ้านด้วยความเร็ว

“พริกแกงงั้นหรอ” หมอกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะหยิบสายยางที่อยู่ในมือ แล้วเดินไปรดน้ำต้นไม้อย่างอารมณ์ดี

——————————————————————-