ชีวิตดิฉันอยู่มาได้จนถึงอายุ 35 ปี ด้วยความเรียบง่ายไม่หรูหราเท่าไหร่ อาศัยอาชีพเป็นครูเลี้ยงดูตัวเองและหลานชายคนหนึ่งอยู่ในตัวเมืองสระบุรี แต่ไม่บอกหรอกว่าซอกซอยไหน อิอิ.. เดี๋ยวจะมีคนตาม ดิชั้นใช้ชีวิตไร้คู่มาเป็นเวลา 10 ปีแล้ว อาศัยอยู่บ้านของพี่สาวที่ทิ้งไว้ให้ มันไม่ใหญ่โตนักแต่ก็ไม่ได้คับแคบเป็นรังหนู เป็นบ้านสองชั้น ชั้นบนมีสองห้องนอน ชั้นล่างมีอีกหนึ่งซึ่งเมื่อครั้งก่อนเคยเป็นห้องที่ดิชั้นอาศัยอยู่ และมีห้องรับแขกกว้างพอประมาณ เมื่อครั้งมีสามีอยู่เราก็มีความสุขตามประสาผัวเมีย แต่ยังไม่มีลูก และแล้วโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย จู่ๆ พ่อยอดพธูขมองอิ่มของดิชั้นก็มากล่าวคำร่ำลากันดื้อๆ ด้วยประโยคสุดฮิตของบรรดาผู้ชาย “เธอดีเกินไป” แล้วก็จากดิชั้นไปโดยไม่มีทางกลับมา ความผิดหวังในรักทำให้ดิชั้นไม่อยากที่จะมีชีวิตคู่อีก ถึงจะไม่ได้ลิ้มลองรสชาติของดุ้นเอ็นของชายใด ก็ไม่ได้เหี่ยวแห้งไปสักหน่อย ดิชั้นก็อาศัยความเป็นชาวประมงตกเบ็ดตกปลาพอประทังความอยากโดยไม่ได้โหยหา เรียกร้องจากใครอีกเลย ตอนนี้ญาติๆ ของดิชั้นก็เริ่มล้มหายตายจากไป บ้างก็แยกย้ายกันไปมีครอบครัวแล้วไม่ได้ติดต่อกันอีก คนที่ดิชั้นสนิทมากที่สุดคือพี่สาวก็กลับมามีชีวิตที่แสนสั้นด้วยวัยเพียง 31 ปี ก็มาเกิดอุบัติเหตุพร้อมกับสามีโดยที่พี่เขยเสียชีวิตคาที่ ส่วนพี่สาวรอดมาก็เหมือนตายทั้งเป็น รักษาอาการอยู่ประมาณ 1 ปีก็ทนอยู่ในสภาพของคนพิการไม่ได้ตัดสินใจลาโลกตามสามีไป โดยฝากลูกชายน่ารักๆ ไว้คนหนึ่งชื่อว่า เดวิด ดิชั้นจะเรียกสั้นๆ ว่า เดฟ ที่มีชื่ออย่างนี้เพราะพ่อเค้าเป็นคนอังกฤษ ดิชั้นก็เลี้ยงเดฟมาตั้งแต่ อายุ 12 ขวบ นี่ก็ล่วงเลยมา 7 ปีแล้ว ดิชั้นก็อาศัยเงินประกันของพี่เขยกับพี่สาวทิ้งไว้ให้เลี้ยงหลานชายคนนี้ อย่างไม่ลำบากมันมีมากพอที่จะส่งเสียให้เขาได้ร่ำเรียนมีอนาคตและยังเหลือ มรดกคือบ้านแถวๆ ลาดพร้าวที่พ่อเค้าซื้อไว้ให้ที่ กทม. แต่ดิชั้นก็ไม่ได้ไปอยู่หรอกกะว่าจะเก็บไว้ให้เดวิดเมื่อเขาเติบโตพร้อมที่ จะมีครอบครัวและตอนนี้ก็ใช้บ้านหลังนั้นเป็นที่พักพิงตอนเรียนหนังสือ นานๆ ครั้งดิชั้นถึงจะไปพักที่บ้านหลังนี้สักคราว ด้วยความรู้สึกส่วนตัวที่ไม่อยากจะเห่อเหิมฟุ่มเฟือย ทั้งๆ ที่ดิชั้นจะทำก็พอได้ แต่อยากให้หลานเค้ามีอนาคตมากกว่า ตัวเองก็อยู่ตัวคนเดียวไม่พันธะหรือว่าภาระอะไรมากที่จะต้องไปเบียดเบียน ทรัพย์สินของเดวิดเขา ดิชั้นเลี้ยงแกมาด้วยความรักเอ็นดู เหมือนลูกชาย เลยแหละ เพราะตอนเด็กๆ แกน่ารักมากๆ เพราะความที่เป็นลูกครึ่งช่างเจรจาช่างซักถามและเป็นคนหัวไว สอนอะไรก็จดจำทำตามได้เร็ว เดวิดเป็นลูกครึ่งก็จริง แต่พูดอังกฤษไม่ได้เลยเพราะไม่ได้โตที่นั่น เขาอยู่กับพี่แม่ของเขาและดิชั้นมาตั้งแต่วัยคลาน พ่อเค้าก็แวะเวียนมาหาเดือนละสองครั้งๆละ 3-4 วันเท่านั้น ดิชั้นมีความสุขมากเมื่อตอนมีพี่สาวและหลานชายอยู่พร้อมหน้า จนไม่คิดถึงการมีชีวิตคู่ ตอนนี้เดวิดอายุจะย่างเข้า 20 แล้ว

โปรดติดตาม !!