ยอดบุปผางามสกุลเสิ่น  沈家之最优雅花朵

ดำเนินเรื่องตามชีวิตรักของพระนางที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้น และพยายามก้าวข้ามฝ่าอุปสรรคของชนชั้น อ่านง่ายสบายๆ ดราม่าพอหน่วงๆ มีฉาก NC ค่อนข้างมากค่ะ เป็นเรื่องราวความรักของสาวใช้อุ่นเตียงนุ่มนิ่มแต่คลั่งรัก กับชายหนุ่มผู้สืบทอดสกุลคหบดีใหญ่แห่งเจียงหนานที่คลั่งรักมากกว่า

ไม่ใช่เรื่องกลับชาติมาเกิด ชีวิตจึงไม่มีคำว่า “ถ้าหาก” และไม่มีโอกาสที่สองให้กลับไปเปลี่ยนแปลง ฉะนั้นเมื่อชายหนุ่มเฉลียวฉลาด หนักแน่น และเยือกเย็นอย่างจ้าวหยู่หานรู้ใจตนเองแน่ชัดแล้วว่าไม่ได้เห็นนางเป็นเพียงสาวใช้อุ่นเตียง และชีวิตนี้ต้องการเพียงนาง ไม่ว่าจะอุปสรรคระหว่างชนชั้นฐานะหรือสิ่งใด เขาก็ต้องหาทางครองคู่กับนางไปจนผมขาวให้ได้

เสิ่นจิ้งหญิงสาวธรรมดาแค่พยายามทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวและคนที่รักนาง ไม่ได้เก่งกล้าสามารถเกินผู้ใด ทั้งยังอยู่ในสังคมศักดินาที่ชายเป็นใหญ่และชนชั้นฐานะของสกุลเป็นเรื่องสำคัญ แม้ใจจะรู้แล้วว่ารักลึกซึ้งเพียงใด แต่ก็ใช่ว่าจำเป็นต้องครอบครอง

เสิ่นจิ้ง 沈静 นามของนางมีความหมายโดยนัยว่า เงียบสงบ อ่อนโยน ใจดี นางทั้งละมุน อ่อนหวาน นุ่มนวล ให้ความสบายใจเมื่ออยู่ใกล้ เหมือนไข่มุกบุปผางามที่ชวนถนอมไว้ในอุ้งมือ

จ้าวหยู่หาน 赵雨涵 นามของเขามีความหมายโดยนัยว่า ฝนอันทรงพลัง เขาทั้งสง่างาม มีความทระนงอันสูงส่ง และเย็นเยียบดุจน้ำค้างแข็งเหมือนกับนามของตน เขาเป็นผู้สืบทอดสกุลคหบดีใหญ่แห่งเจียงหนาน ไหวพริบดี เฉลียวฉลาด หนักแน่น เยือกเย็น ทำให้ยามโกรธแทบจะไม่แสดงอารมณ์ใดแต่เป็นการนิ่งที่น่ากลัวมาก และเป็นผู้ที่ชอบใช้ความคิดในการบงการและควบคุมทุกสิ่งมากกว่าใช้กำลัง

บรรยากาศของเรื่อง ความรักที่เหมือนกับฤดูฝน และเหมือนกับบรรยากาศของเจียงหนานที่มีฝนชุกทว่าเย็นสบายและงดงามชวนหลงใหล เป็นความรักที่ต้องเผชิญมรสุมบ้าง แต่สายฝนหนักอันทรงพลังอย่างจ้าวหยู่หานนั้น ก็ทำให้ผืนดินที่มีความแห้งแล้งเหมือนกับการดิ้นรนสู้ชีวิตของเสิ่นจิ้งได้มีโอกาสรู้สึกถึงความชุ่มชื่นและฟ้าหลังฝน