"น้องปูๆ...ก้องโดนรถชน"หัวหน้าไลน์Aเข้ามาแจ้งข่าว

ปรียานุชได้ฟังถึงกับทรุดตัวลงนั่ง จนเพื่อนๆที่อยู่ในไลน์เดียวกันและไลน์ใกล้กันต่างรีบวิ่งเข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง

"ทำงานไหวมั้ย...ถ้าไม่ไหวพี่อนุญาตให้ลาครึ่งวัน"วิภาหัวหน้างานฝ่ายผลิตพูดขึ้นด้วยความเห็นใจลูกน้อง

ปูกับก้องนั้นต่างก็เป็นพนักงานของบริษัท  ทั้งสองคนมีลูกด้วยกันสองคน ลูกคนโตเป็นเป็นผู้ชายอายุ3ขวบป่วยเป็นเนื้องอกในสมองรอการผ่าตัด ส่วนลูกคนเล็กเป็นผู้หญิงอายุ6เดือน ฝากเนอร์สเซอรี่เอาไว้เลิกงานออกกะถึงจะออกไปรับลูกเพราะทั้งสองคนทำงานเป็นกะและบางครั้งออกกะไม่ตรงกัน

เมื่อลางานเรียบร้อยแล้วปรียานุชจึงเดินออกไปหน้าโรงงานเพื่อนั่งวินมอเตอร์ไซค์ไปที่โรงพยาบาล

"จะกลับแล้วเหรอปู"บุญมี วินมอเตอร์ไซค์วัย40ถามขึ้นอย่างแปลกใจเพราะเห็นหญิงสาวเลิกงานก่อนเวลา

"ปูจะไปดูพี่ก้องที่โรงพยาบาลค่ะ"ปรียานุชก้าวขึ้นซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของบุญมี ในจังหว่ะเดียวกันก็ทำให้หน้าอกอันอวบใหญ่คัดน้ำนมของเธอกระแทกที่หลังของบุญมีอย่างไม่ตั้งใจ

บุญมีถึงกับมีอารมณ์ขึ้นมาทันทีที่โดนอกนุ่มนิ่มของหญิงสาวบดเบียดอยู่อย่างนั้น  และเขาก็สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่บริเวณแผ่นหลัง

"อุ้ยน้ำอะไรเปียกหลังพี่"บุญมีถามออกไป พร้อมกับแกล้งเอื้อมมือกลับมาด้านหลังจนสัมผัสเข้ากับอกอวบใหญ่ของปรียานุชอย่างตั้งใจ

"อุ๊ยยย...พี่บุญมีมาจับนมหนูทำไมคะ"ปรียานุชถามออกไปเมื่อเห็นหน้าอกของตัวเองโดนมือซ้ายของเขาจับเอาไว้มั่นและไม่มีท่าทีว่าจะปล่อย