‘ลุ้นรักคุณหมอ’

หมอภีมเดินล้วงกระเป๋าเข้าบ้านตรงไปยังห้องนั่งเล่น

“พี่ภีม อาคิดถึงจังเลย” ลลินน้ำตาคลอเมื่อเห็นลูกชายสุดที่รักของเธอเดินเข้ามา

“สวัสดีครับ ผมก็คิดถึงคุณอาเหมือนกันครับ” หมอภีมกอดลลิน

“นั่งก่อนสิ กลับมาเหนื่อยๆ หายดีแล้วใช่มั้ย” รันเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ครับ” หมอภีมตอบแล้วยกน้ำขึ้นมาดื่ม

“รู้เรื่องที่หนูไอมาขอเลื่อนงานแต่งพี่ภีมอย่างไม่มีกำหนดมั้ย”ลลินเข้าเรื่อง

“แอ่กๆ” หมอภีมได้ยินดังนั้นก็สำลักน้ำทันที

“เมื่อวานนี้นู๋ไอมาขอเลื่อนงานแต่งกับพ่อ”รันถามออกไปอย่างจริงจัง พลางเห็นสายตาของหมอภีมสั่นไหวเล็กน้อย

“เธอพูดแบบนั้นหรอครับ”

“ใช่ พ่อไม่รู้นะว่าเรื่องของลูกจะเป็นยังไงกัน แต่ตอนที่หนูไอมาหา น้องดูเสียใจมาก หวังว่าแกคงไม่ทำอะไรบ้าๆนะ” รันกอดอกมองบุตรบุญธรรมของเขาอย่างเห็นใจ หมอภีมเป็นคนเข้มแข็ง เรย์นิ่งขนาดไหน หมอภีมนิ่งกว่าเรย์หลายเท่า แทบไม่แสดงอาการออกมาง่ายๆ แต่วันนี้เขากลับเห็นแววตาที่ดูไม่นิ่งเหมือนเคย ก็นึกเป็นห่วงขึ้นมา

“ไปตามน้องกลับมานะลูก อาเชื่อว่าหนูไอรักพี่ภีมมากแน่ๆ แต่แค่ลังเลอะไรบางอย่าง” ลลินเสียงสั่น เธอไม่ต้องการสะไภ้คนอื่น คนที่เธอต้องการมาเป็นสะไภ้ใหญ่คือ ไอรินเท่านั้น

“ครับ ผมจะไปตามน้องกลับมา ขอตัวเลยนะครับ” หมอภีมเอือมมือเกลี่ยน้ำตาลลินที่สะอื้นเบาๆอย่างโอนโยน

“ขอบคุณที่เป็นห่วงผมครับ แม่ ขอบคุณครับคุณพ่อ” หมอภีมเอ่ยขึ้นแล้วลุกขึ้นออกไปทันที

“คุณคะ..เมื่อกี้พี่ภีมเรียกรินว่าแม่ใช่มั้ยคะ”ลลินหันไม่ถามสามีเธอ รันพยักหน้าด้วยความตื่นตัว ตลอดเวลา 20 กว่าปี หมอภีมไม่เคยเรียกเขาและภรรยาว่าพ่อกับแม่ ตอนนี้เขายอมเอ่ยออกมา ทำให้รันรู้สึก ตื้นตันใจ เขาลุกขึ้นไปกอดปลอบภรรยาของเขาที่ร้องไห้ด้วยความดีใจเพราะภรรยาของเขาเป็นห่วงหมอภีมเป็นที่สุด แล้วถ้าลูกชายคนเล็กของเขารู้ก็คงดีใจไม่น้อย เพราะเรย์รักหมอภีมมากกว่าตัวเองด้วยซ้ำ

——————————————————————-

—————————————————————

—————————————————————