"ผมนึกว่าคุณยังอยู่ที่นั่นอยู่แล้วทำไมคุณถึงโดนผนึกหล่ะ"

"....แค่ปัญหานิดหน่อยน่ะปัญหาส่วนตัว"

"ง...งั้นหรอ...ครับ"

เวลต์เอ่ยก่อนจะมองมาที่เขาในขนาดที่กำลังพันแผลหลังจากถูกปลุกออกจากผนึกแม้ร่างกายของเขาจะดูหนุ่มแต่จริงคืออายุตอนนี้ของเขานั้นไม่สามารถนับได้แม้แต่เขาก็ยังไม่รู้สิ่งที่น่าแปลกคือเจ้าตัวนั้นมีเสน์ที่แปลกไม่ว่าจะชายหรือหญิงหากอยู่กับเขาเพียงนิดหน่อยก็สามารถลุ่มหลงในเสน์ของเขาโดยไม่รู้ตัวยกเว้นเด็กน้อยที่จะมองเขาเป็นเพียงผู้ปกครองมากกว่า

"มีอะไรรึเปล่ามองตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"

"อ่ะ....ป..เปล่าๆ....ครับ..ขอตัวก่อน.."

เวลต์พูดจบก็หอบกล่องพยาบาลออกไปทันทีโดยที่หน้าเขานั้นแดงเพียงเล็กน้อย