คำโปรย

“ต้องการพบฉันมีอะไรก็ว่ามา อย่ามายืนนิ่งเสียเวลา”

“คือผม ผม”

ดีพยืนนิ่งเม้มปากแน่น ไม่รู้จะบอกกล่าวยังไง

“คงเดือดร้อนเรื่องเงินสินะถึงมาหาฉัน ต้องการเท่าไหร่ละ แค่มีอะไรกันแค่คืนเดียว แสนเดียวพอมั้ย”

ดีพถึงกับสะอึกกับคำพูดของราม ชีวิตของเด็กในท้องเขามีค่าแค่แสนเดียวงั้นหรือ

“ว่ายังไง จะเอาหรือไม่เอา”

รามถามย้ำอีกครั้งพร้อมแววตาที่เย็นเยือกไม่พอใจ

“ไม่เอา แค่จะมาบอกกับคุณรามว่า...ไม่ว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ผมกับคุณไม่เคยเกี่ยวข้องกัน...ก็แค่นั้น”

“ที่อยากพบฉันมีเรื่องจะพูดแค่นี้เหรอ เสียเวลาจริง”

“ใช่”

“งั้นก็ไปให้พ้นๆ หน้าฉันซะ”

“อืม”

ดีพครางตอบก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้อง พร้อมกับมือที่ลูบท้องตนเองเบา

แม่ขอโทษนะที่ทำให้ลูกเกิดมาไม่มีพ่อแบบนี้

หนูคงไม่โกรธแม่ใช่มั้ย