“ทำไมตอนนี้แพร ดื้อจัง” แพรมนต์สูดอากาศเข้าปอด พยายามระงับความหงุดหงิดรำคาญใจไว้

“คุณหมอค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันทำไมฉันต้องให้ด้วยค่ะ”

“จริงอยู่ที่เราเลิกกันแล้ว…แต่รู้ไหมแพร ว่าพี่ยังคิดถึง และยังรักแพรอยู่…”

“คุณหมอ…” นี่เขาพูดบ้าอะไรของเขาเนี่ย คาริสาเริ่มทำตัวไม่ถูก หัวใจเต้นแรงขึ้นจนไม่สามารถห้ามได้

“…เรากลับมาคบกันได้ไหมลูกแพร”