ทั้งคะนิ้งและเติร์กปล่อยเวลาผ่านไปโดยที่ทั้งสองนอนกอดกันอยู่บนเตียง มือของเติร์กลูบหน้าท้องแบนราบของคะนิ้งแผ่วเบา

“หิวไหมนิ้ง เติร์กได้ยินมาว่าคนท้องจะหิวบ่อยนะ” คะนิ้งส่ายหน้าดิก เธอบอกเขาว่าเพิ่งจะกินชาบูต่อด้วยขนมหวานกับพวกเพื่อนมา ตอนนี้เธอเลยยังอิ่มแปล้อยู่

“เติร์ก”

“ครับ”

“นิ้งขออะไรเติร์กจะได้ไหม”

“ได้สิ ได้ทุกอย่างเลย”

“เติร์กอย่าเลิกเป็นดาราเลยนะ”

“นิ้ง”

“นิ้งขอ เติร์กไม่ต้องบอกใครเรื่องลูกหรอก เราเก็บเป็นความลับไว้ก็ได้”