แม่ทัพร่างโตนามว่าจงอวี่เชียนหัวเราะสตรีผิงกั่วตรงหน้าเบาๆ มิน่าเชื่อว่าตนเองนั้นติดอยู่ในสงครามรบมาหกปีแล้ว และพบนางตั้งแต่ปีแรกที่เดินทัพเข้ามาปล้นเชลยและยึดเมืองถานลี่นี้ในยามแรก ในปีนั้นการรบสาหัสมาก ผู้คนบาดเจ็บล้มตายจนคล้ายว่าตกอยู่ในนรกอเวจี จงอวี่เชียนในยามนั้นเพิ่งเข้าสู่สนามรบ จริงๆ ในยามแรกจงอวี่เชียนนั้นมิใช่ได้เป็นแม่ทัพแต่เป็นเพียงนายกองรูปงามที่ติดตามแม่ทัพผู้ชราเข้ามาสู่สนามรบ เพราะข้าศึกมาประชิดคนหนุ่มทั้งหลายล้วนต้องฝึกฝนกายและออกมาสู่สนามรบกันทั้งสิ้น จงอวี่เชียนไต่เต้าจนได้เป็นนายกองและถูกย้ายมาประจำในกองหน้าของเมืองถานลี่

การมาเมืองถานลี่ของกองธงที่สิบแปดที่มีเครื่องหมายพยัคฆ์คำรามนั้น ก็คือเกียรติยศของทหารวัยหนุ่ม ในครานี้กองธงหู่โห่วนี้นั้น ก็มาเพื่อช่วยเหลือเชลยศึกและต่อต้านการรุกรานของทหารชิงฮว่า ในการศึกครั้งนี้จะต้องช่วเหลือผู้นำเผ่าพื้นเมืองและขุนนางชายแดนที่เป็นท่านโหวจื่อและซื่อจื่อที่ถูกควบคุมตัวไว้ในค่ายเชลยศึกถึงสามสิบคน ด้วยที่มีเชลยสูงศักดิ์มากมายเช่นนี้เพราะแท้จริงแล้ว ผู้สูงศักดิ์เหล่านี้ล้วนออกมาสืบข่าวสารและปลอมปนเป็นชาวบ้าน เช่นนั้นเมื่อหน้าด่านถูกประชิด การกวาดต้อนเชลยศึกจึงเกิดขึ้นมาในทันที