ผมนี่แหละคุณหนูไร้สติที่เขาพูดถึง

“ผมไม่โอเค” วายุพูดกับพ่อของตัวเองด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แต่ฉันโอเค น้องเขาก็น่ารักน่าเอ็นดูแกติดอะไรตรงไหน”

“ติดสิ เด็กนั่นเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ พ่ออยากให้นามสกุลของเรามันจบอยู่ที่รุ่นผมหรือไง” มีอย่างที่ไหนยัดเยียดลูกให้ตบแต่งกับผู้ชายด้วยกัน พ่อผมเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ

“อย่ามาพูดว่าน้องเป็นผู้ชาย อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าแกหลับนอนกับทั้งผู้หญิงผู้ชายน่ะ ส่วนเรื่องหลานแกไม่ต้องห่วง ถ้าแกมันไม่มีปัญญาจริงๆ เดี๋ยวนี้หมอเขาเก่งจะตาย หาผู้หญิงมาอุ้มบุญสักคน แกจะทำจนตั้งทีมฟุตบอลได้ก็ไม่มีใครว่า ไปรับน้องมาที่บ้านได้แล้ว”

“พ่อก็รู้ว่าลูกลุงอัคไม่ปกติ” ต่อให้จะค้านหัวชนฝา สุดท้ายก็ต้องทำตามคำสั่งของพ่ออยู่ดี แม้จะรู้ว่าคนที่ต้องแต่งงานด้วยไม่ปกต แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นหนักขนาดนี้

ตู้มมม!!!

ทันทีที่มาถึงยังไม่ทันจะได้ทิ้งตัวลงนั่งเสียงเหมือนอะไรสักอย่างระเบิดก็ดังขึ้นเสียก่อนวายุก็รีบวิ่งหน้าตั้งไปทางต้นเสียงทันที

“ว้าวววว นมชื่นเห็นเมื่อกี้ไหม แค่กๆ เราทำดอกไม้ไฟได้ด้วย”

“คุณหนูคะ แค่กๆ ออกมาก่อนค่ะ ตาชมแกมาพอดีเลย ช่วยดับไฟหน่อยเร็ว!”

ในห้องครัวที่ตลบอบอวลไปด้วยควันกับเปลวไฟที่กำลังลุกท่วมเตาแก๊ส ในห้องครัวเจอผู้หญิงวัยกลางคนที่กำลังจะพยายามดับไฟกับผู้ชายตัวเล็กความสูงประมาณคางผมที่หน้าเปื้อนเขม่าควันหน้าดำปี๋ เกือบทั้งหน้าจนมองไม่ออกว่าหน้าตาเป็นยังไงยืนยิ้มแฉ่งจนเห็นฟันขาวที่เห็นบ้านตัวเองกำลังจะไหม้

“ว้าววว อันนี้เขาเรียกหมอกหรือเปล่านมชื่น ลอยเต็มเลย” หมอกบ้านมึงสิไอ้สัด ดำปี๋ขนาดนี้ ได้แต่คิดในใจ สองเท้าก็ก้าวเข้าไปช่วยดับไฟ วุ่นวายกันไปหมด นี่พ่อส่งกูมารับตัวอะไรวะเนี่ย

จากที่คิดเอาไว้ว่าคงจะบ้านิดหน่อย แต่นี่มึงล่อบ้าแล้วเผาบ้านเลยเหรอวะไอ้หนูอชิ

“คุณหนูคะ มาหานมค่ะ แค่กๆ”

“อื้อๆ ไปๆ เราว่านี่หมอกพิษแน่ๆ เราหายใจไม่ได้เลย” สูดเข้าไปสิปอดมึงจะได้พัง