.

ข้าถูกภรรยาเก็บได้จากในหุบเขา

.

'เยว่ซินซิน' ถือวิสาสะวางปลายนิ้วบนข้อมือบุรุษเพื่อสัมผัสชีพจร ทันใดนั้นหว่างคิ้วนางก็ขมวดน้อยๆ

“ในร่างท่านยังมีพิษร้ายแรงอีกชนิดหนึ่งไหลเวียนอยู่ พิษดอกเฮยฉาข้าคุ้นเคยดี สามารถมอบยาลูกกลอนถอนพิษให้ท่านได้ ทว่าอีกพิษที่ติดตัวท่านแต่กำเนิดกลับซับซ้อนแก้ไม่ง่าย เกรงว่าต้องใช้เวลาสักหน่อย”

แผ่นหลังของ 'หยวนจื้อเซ่อจิน' ชาวาบ ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงจัด เรื่องพิษร้ายแต่กำเนิดแม้แต่คนในครอบครัวเขาก็ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ เพราะเพิ่งมาแสดงอาการตอนอายุสิบสี่

พิษบัดซบทำให้เขาที่เพิ่งแตกเนื้อหนุ่มถึงกับอับจนถ้อยคำ

ยอมตายเสียดีกว่าต้องประกาศให้ผู้อื่นรู้ว่า

หยวนจื้อเซ่อจินน้อย ใช้! การ! ไม่! ได้!

ยิ่งคืนพระจันทร์เต็มดวงอาการจะกำเริบหนัก เขาจะหื่นอย่างแสนสาหัสประหนึ่งโดนรมควันด้วยธูปราคะ ใจอยากจะพุ่งไปหอนางโลมจับสตรีกดให้จมเตียงปลดปล่อยให้สาแก่ใจ ติดที่เจ้าน้องน้อยไม่ยอมผงกหัวขึ้นมา! ได้แต่ต้องกักขังทำร้ายตัวเองด้วยแม่นางทั้งห้าแล้วดื่มยาแรงให้หลับไป!

แล้วนี่ฟ้ากำลังจะถล่มหรือไร

ไยกลิ่นอ่อนจางสุดวาบหวามที่แผ่กำจายออกมาจากร่างนาง...

...กลับปลุกระบบมังกรน้อยของเขาให้ตื่นตัว

---------

กราบงามๆ หลังจากหายไปเนิ่นนานหลายเดือนนะคะรี้ด ฮือๆๆๆ

ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ วางใจได้ไรท์เขียนจะจบแล้ว เหลือแต่รีไรท์ไม่เทแน่นอน!><

เรื่องนี้เขียนรอบแรก NC น้อยมาก กลัวไม่มีคนอ่าน เลยต้องเพิ่ม NC แบบจุกๆ

แต่จะจุกจริงมั้ยฝากติดตามนะคะ ปาดเหงื่อแล้ว

นิยายแนวโบ๊ะบ๊ะ กาวๆ ขายขำ มีกลิ่นอายแฟนตาซี พระเอกสายอบอุ่นจนร้อน หื่นจนอวัยวะต่างๆ ของยัยน้อยต้องร้องว่า "ฉันเหนื่อยมากนะ"  

(แต่ก็ต้องแก้ต่างให้อีพี่นิดนึง ฮีหื่นเพราะต้องพิษ) และทั้งโลกคนที่แก้พิษได้มีแค่ยัยน้องของเรา คิคิ