รายละเอียด
บทนำ
“นี่ไอ้จันทร์ เรามากันแบบนี้ผู้ปกครองแกจะไม่ว่าเอาเหรอ” อมรภัคถามผู้เป็นเพื่อนรักด้วยความห่วงใย “ไม่หรอกฉันขออนุญาตคุณธีร์แล้ว” “แต่ก็ไม่ได้บอกว่าจะมาต่อกันที่นี่” “ไม่เป็นไรหรอกแค่ครั้งเดียว และที่สำคัญวันนี้คุณธีร์ไม่อยู่ไปเชียงใหม่ตั้งแต่เช้านู่นแหนะ กลับวันมะรืนทางสะดวก” บอกอีกฝ่ายด้วยใบหน้าระบายยิ้ม ก่อนจะจับจูงมือเพื่อนรักออกไปเต้นกับคนอื่น ๆ อย่างน้อยวันนี้ก็เป็นประสบการณ์เข้าผับครั้งแรกในชีวิต ก็ขอสนุกบ้างละกัน “บรี้อๆๆๆ ทำไมขนลุกชอบกล” จันทร์เจ้าขาได้แต่นึกประโยคนี้ในใจ แต่ทว่าเธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับเพื่อนๆ คนอื่นและแดนซ์ต่ออย่างสนุกสุดเหวี่ยง ขณะเดียวกันใครอีกคนที่กำลังมองไปทางเธอ ก็กำลังโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ชายหนุ่มมองสำรวจเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า “มันน่าจับตีก้นชะมัด” นี่คือประโยคที่เขาคิดในใจ และพยายามข่มกลั้นอารมณ์โกรธเอาไว้และรอกระทั่งเธอเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ “จันทร์เจ้าขา!!!!!” เสียงทรงพลังอำนาจเสียดแปร๊ดดังเข้ามาในหู ทำให้จันทร์เจ้าขาหยุดทุกการเคลื่อนไหว มือที่กำลังจะยกแก้วไวท์ขึ้นดื่มเป็นอันหยุดชะงัก หญิงสาวค่อย ๆ หันไปมองตามเส้นทางที่มาของเสียง “คุณพระ” นี่คือประโยคที่หลุดออกมาจากปากของเธอ พร้อมกับกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก “ไม่ต้องเรียกหาคุณพระคุณเจ้าที่ไหนทั้งนั้น เพราะตอนนี้พระที่ไหนก็ช่วยเธอไม่ได้” ธีรดลกัดฟันพูดกับหญิงสาวเสียงต่ำอย่างข่มกลั้นอารมณ์โกรธ ก่อนจะกวาดสายตามองกลุ่มนักศึกษาที่มาด้วยกันกับเธอในค่ำคืนนี้ “ใครคือหัวโจกพาทุกคนมารับน้องที่นี่” “ผมเองครับอาจารย์” อธิปัตย์ยืดอกยอมรับความจริง พร้อมกับมองสบตาธีรดลอย่างไม่ลดละ และไม่ได้นึกเกรงกลัวสักนิด “ให้ครั้งนี้เป็นครั้งเดียวที่ทำแบบนี้นะ หากยังมีอีกละก็ฉันจะหักคะแนนพวกเธอให้หมด” บอกเตือนทุกคนอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะหันไปมองจันทร์เจ้าขาแววตาดุ “กลับบ้าน” “ค่ะ” ตอบรับคำของเขาเสียงเบา แล้วหันไปมองเพื่อนรักพร้อมกับยกมือลา ก่อนจะเดินทำตัวลีบเล็กตามธรีดลไปขึ้นรถโดยดีไม่มีข้อโต้แย้ง “เฮ้อ” หญิงสาวได้แต่แอบถอนหายใจเงียบ ๆ บทความซวยจะมาเยือน ก็เล่นมาเอาจนเธอแทบช๊อค “จะให้ฉันลงโทษเธอแบบไหนดีห๊ะจันทร์เจ้าขา ถึงจะสาสมกับที่เธอทำความผิดในครั้งนี้” “จันทร์ไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะ ก่อนจะมาจันทร์ก็ขออนุญาตคุณธีร์แล้ว เพียงแต่บอกความจริงไม่หมดว่าจะเลี้ยงรับน้องที่ไหนก็แค่นั้น” หญิงสาวได้แต่นึกประโยคหลังในใจไม่กล้าเอ่ยออกมาให้เขาได้ยิน “แล้วดูแต่งตัวเข้ามันสมควรแล้วเหรอ นี่ฉันไม่เข้าใจเลยคนอื่นปล่อยเธอออกมาจากบ้านได้ยังไง” ว่าออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ “ก็แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นเองค่ะ ไม่เห็นน่าเกลียดตรงไหนเลยนี่คะ” “แต่มันสั้น” คนขี้หวงบอกออกไปอย่างนึกโกรธ แม้เอาเข้าจริง ๆ มันจะไม่ได้สั้นจนน่าเกลียด แต่เขาก็ไม่ชอบให้เธอใส่สั้น ๆ ไปให้ใครมอง “โบราณวัตถุ” ว่าให้เขาเสียงเบา แต่กระนั้นคนหูดีก็ยังได้ยิน “เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ” “เปล่าค่ะ จันทร์แค่บอกว่าวันหลังจะไม่ใส่แบบนี้อีก”
...อ่านเพิ่มเติม
รีวิวผู้อ่าน
0 รีวิว
จัดเรียงตาม
กำลังโหลด...
อ่านบนแอปฯ Fictionlog
ดาวน์โหลดแอปฯ เพื่อการอ่านที่ดียิ่งขึ้น
สารบัญ
1 ตอน
· เพิ่มตอนล่าสุด 19 ก.พ. 2023
กำลังโหลด...
เผยแพร่โดย
24
เรื่อง
20
ผู้ติดตาม