“ไปทำอะไรมาถึงเจ็บ” ขณะเอ่ยถาม คุณหมอคินน์ก็จับเรียวขาทั้งสองข้างของต้นหลิววางพาดไว้บนที่วางขาเสร็จสรรพ เรียกได้ว่าบริการให้ด้วยความยินดี

“ช่วยตัวเอง” เธอตอบอย่างตรงไปตรงมา ทว่าคุณหมอคินน์กลับกระตุกยิ้มมุมปาก

“อ้าขาออกกว้าง ๆ หน่อย หมอจะได้ดูถนัด”

“ก็ดูไปสิ แล้วมือนั่นจะเอื้อมมาบีบนมกันทำไม”