เชฟเป็นความฝันอย่างหนึ่งของคิริน ชีวิตยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาคิรินได้รับการพัฒนาฝีมือเป็นอย่างดี รสชาติของอาหารที่เป็นเอกลักษณ์ ทุกสิ่งทุกอย่างมันทำให้คิรินหลงใหลในอาหารเป็นอย่างมาก แต่แล้วทุกอย่างก็ได้รับการพัฒนา เทคโนโลยีต่างๆ ถูกทำให้เอื้ออำนวยกับมนุษย์มากขึ้น อายุขัยที่สามารถทำให้ทุกคนอายุยาวมากขึ้น แน่นอนว่าทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งที่ดี แต่!!! อาหารทำไมมันไม่พัฒนาไปด้วยวะครับ แค่ข้าวไข่เจียวเองไม่มีหรืออาหารเปียกนี้มันอะไร ไม่ได้การละ คิรินคนนี้จะบุกเบิกมันกลับมาเอง ความสิ้นหวังในรสชาติทำให้คิรินต้องรีบทำอาหารอย่างจริงจัง ใครจะรู้ว่าอาหารเปียกเป็นสิ่งที่สนุขไม่รับประทานได้ขนาดนี้ 

นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่และตัวละครล้วนไม่มีอยู่จริง โปรดใช้จักรยานในการปั่น ขอบคุณค่ะ

แอบมาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว5555 เกิดอยากอ่านแนวโลกอนาคตขึ้นมาแต่แล้วสมองก็แล่นปี๊ดจนต้องมาปล่อยพล็อตออกไปบ้าง ฝากติดตามด้วยนะคะ เรื่องนี้เบาสมองแต่หนักท้องเพราะหิวแทน555