อ้อนรักพี่สาวตัวร้าย

“แล้วหนูก็สุ่มซ่าม เข็นรถไปชนพี่ผู้ชายคนหนึ่งเข้า ตอนนั้นหนูตกใจมากเลยนะคะพี่…แบบไปทำเขาเจ….อื้อ!” นลินทร์ร้องอย่างตกใจ เมื่อหมูสามชั้นสไลด์ที่เธอย่างให้พี่รัญดาถูกยัดเข้าใส่ปากเธอ

“กินไป” เป็นพี่รัญดาที่ป้อน ใช่…นลินทร์คิดว่าพี่ป้อน

ทั้งที่จริงแล้วรัญดารำคาญที่เด็กสาวพูดไม่หยุด ขนาดว่าเอาของกินข้าวปากเคี้ยวตุ้ยๆ ก็ยังเงียบได้แค่ตอนที่เคี้ยว พอของหมดปากก็ชมใหญ่เลยว่าอร่อยจัง ทั้งที่ทั้งหมดนี้เจ้าเด็กน้อยทำเองกับมือ รัญดาก็เลยเอาหมูยัดใส่ปากเล็กๆ สีชมพูสวยนั้น จะได้เงียบลงไปได้บ้าง ไม่งั้นกว่าจะกินคำต่อไปก็คงอีกพักใหญ่

“คำที่พี่ป้อนอร่อยจัง” นลินทร์ใช้สองมือประกบแก้มขาวนวลทั้งสองพร้อมยิ้มหวานตาปิดให้พี่สาว

“…อื้อ” รัญดาเบี่ยงสายตาหนีไปยังลูกชิ้นกุ้งในหม้อต้ม

ใจเจ้ากรรมมันสั่นระรัวจังเลยแฮะ!

รัญดาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมท่าทางน่ารักนั้นถึงได้เขย่าหัวใจของเธอให้สั่นไหวได้ขนาดนี้ ทั้งที่เด็กนี่ก็แค่ยิ้มแล้วก็ทำท่าแอ็บแบ๊วแบบในการ์ตูนเด็กปัญญาอ่อน

แต่…ก็นั่นแหละ มันน่ารัก

“ไหนๆ หนูลินลองป้อนบ้างเผื่ออร่อยขึ้น” นลินทร์ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เธอคีบลูกชิ้นกุ้งที่รัญดาจ้องมองขึ้นมาแบะออก เป่าเบาๆ ให้คลายความร้อน เธอเห็นว่าพี่มองลูกนี้ คิดว่าพี่ต้องอยากกินลูกนี้แน่นอน

“อั้มมมม” เจ้าตัวเล็กคีบลูกชิ้นจิ้มน้ำจิ้มมาจ่อปาก ทำเสียงน่ารักๆ และส่งสายตาวิ้งวับ รู้ตัวอีกที…รัญดาก็อ้าปากรับลูกชิ้นกุ้งเข้าปากไปแล้ว

“เป็นไงๆ อร่อยกว่าเดิมไหมคะ หนูลินว่าต้องอร่อยกว่าเดิมแน่ๆ เพราะตอนพี่ป้อนหนูลินมันอร่อยมากเลย”

“เพ้อเจ้อ ลูกชิ้นกุ้งมันก็คือลูกชิ้นกุ้ง”

“อ่าว ไม่อร่อยกว่าเดิมเหรอคะ?”

…อร่อย

“ไม่” รัญดาพูดสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับใจ แล้วหันไปกินของในถ้วยต่อโดยทำทีเป็นเมินๆ ไอ้ท่าทางงุ้งงิ้งของเด็กน้อยข้างกาย

ขออนุญาตฝากผลงานยูริเรื่องที่สองของเราด้วยน้า ไม่มั่นใจในตัวเองเลยค่ะว่ามันจะออกมาดีไหม

ยังไงน้องก็ขอกำลังใจจากพี่ๆ นักอ่านทุกคนด้วยน้า ส่งฟีดแบ็กให้น้องด้วยน้า