อารัมภบท

หรงซินเยว่ คุณหนูสามตระกูลหรง บุตรีภรรยาเอกของจวนแม่ทัพใหญ่แห่งต้าหยาง หรงอี้ บิดาผู้เป็นแม่ทัพไร้พ่ายตายในสนามรบ หลิวหรูเหยา มารดาก็มาป่วยตายตาม ชีวิตนางจากคุณหนูสายหลักกลายเป็นคุณหนูผู้ตกอับถูกญาติพี่น้องในตระกูลกลั่นแกล้งและใส่ร้ายจนต้องระเห็จไปอยู่สุสานบรรพชนบนภูเขาลึก

นางถูกสามีหลอกใช้ ยอมเป็นเบี้ยให้เขาใช้สอยเยี่ยงคนโง่เขลา สุดท้ายถูกส่งตัวไปเป็นสตรีบรรณาการให้แก่องค์ชายต่างแคว้น ก่อนจะสิ้นใจตายภายใต้คมดาบของโจรป่า ไร้ดินกลบหน้า ตายตาไม่หลับ

หรงซินเยว่ หญิงสาวในศตวรรษที่ 21 เธอฟื้นขึ้นมาหลังจากเป็นเจ้าหญิงนิทราไป 10 ปีเต็ม ตลอดเวลาสิบปีนั้นเธอฝันถึงเรื่องราวยุคสมัยโบราณที่ไม่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์ เธอฝันว่าตนเองคือคุณหนูสามแห่งตระกูลหรง ผู้มีชีวิตอาภัพและตายไปอย่างคนโง่เขลาแสนไร้ค่า

หลังจากฟื้นขึ้นมาได้ไม่นาน หรงซินเยว่ฟื้นฟูร่างกายจนหายเป็นปกติและเริ่มกลับมาเรียนรู้การใช้ชีวิตในโลกปัจจุบันด้วยวัย 22 ปี ในช่วงเวลาที่เธอกำลังคุ้นชินกับการใช้ชีวิตใหม่กลับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นอีกครั้ง รถยนต์ที่เธอขับเกิดอุบัติเหตุพุ่งตกแม่น้ำและจมลึกลงใต้แม่น้ำดำมืด ชั่วขณะที่หรงซินเยว่กำลังขาดอากาศหายใจ เธอได้ยินเสียงร้องไห้จากที่ไกลๆ ร้องเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น เสียงนั้นดังพร้อมกับเสียงบทสวดฟังไม่เข้าใจก่อนดวงวิญญาณที่ใกล้จะดับสูญของเธอจะถูกฉุดกระชากขึ้นจากสายน้ำอันแสนเย็นเฉียบ

ทว่าการลืมตาตื่นขึ้นมาครั้งนี้ของหรงซินเยว่หาใช่ยุคปัจจุบันในศตวรรษที่ 21 ไม่ แต่กลับเป็นยุคโบราณที่ไม่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์ และเธอก็ยังมาอยู่ในร่างของคุณหนูสามตระกูลหรงที่เคยฝันถึงมาตลอดเวลาสิบปีเต็ม ทว่าช่วงเวลาที่ย้อนกลับมายังเป็นช่วงเวลาที่คุณหนูสามเพิ่งอายุเพียงสิบสองปีเท่านั้น!

นั่นหมายความว่า… เรื่องราวในความฝันตลอดสิบปีของหรงซินเยว่นั้นยังไม่เกิดขึ้น?!

……………………………………………………….

“เยว่เอ๋อร์ของข้า ตัวเจ้าเล็กเพียงนั้น จวนเจ้าเลี้ยงดูไม่ดีหรือ เช่นนั้นเจ้าย้ายมาอยู่จวนข้าเป็นอย่างไร ข้าจักเลี้ยงดูเจ้า เอ็นดูเจ้า และกล่อมเจ้าเข้านอนด้วยดีหรือไม่?”

หยางซี อ๋องหนุ่มรูปงามกางพัดในมือพลางโบกเบาๆ มุมปากแย้มยิ้มทรงเสน่ห์ราวภูตพราย ดวงตาดอกท้อหรี่ลงจ้องมองใบหน้างามพิสุทธิ์ของแม่นางน้อยตรงหน้า นี่มิใช่ครั้งแรกที่อ๋องเช่นเขาพยายามล่อลวงนาง รอยยิ้มเอื่อยเฉื่อยกดลึกยิ่งขึ้นยามสบกับดวงตางดงามไร้ความหวั่นไหวคู่นั้น

“ข้ามิใช่ของท่าน ไม่ต้องให้ท่านเลี้ยงดู ยิ่งมิต้องมาเอ็นดูข้าด้วย” หรงซินเยว่พยายามไว้หน้าเขาอย่างยิ่ง หากเป็นก่อนหน้านี้นางคงคว้าสิ่งของใกล้มือปาใส่ไปแล้ว แต่ตอนนี้จะทำอย่างนั้นไม่ได้ อย่างไรเขาก็เป็นถึง ฉินอ๋อง เป็นโอรสสวรรค์อันสูงส่ง

กัดฟันไว้ซินเยว่…

“เช่นนั้นข้ากล่อมเจ้านอนได้งั้นหรือ”

“นั่นก็มิได้ ท่านคิดจะเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อนหรืออย่างไร” ดวงตางดงามสุกสกาวราวดวงดารามองสบกับดวงตาดอกท้อแสนเจ้าเล่ห์ ยิ่งมิเห็นแววสะทกสะท้านของเขา ในใจก็ให้ความรู้สึกอยากจะขว้างปาสิ่งของขึ้นมา แต่พอเหลือบสายตาไปทางบังลังก์มังกรซึ่งมีฮ่องเต้ประทับอยู่

เอาเถอะ… ข้าจะกัดฟันอดทนต่ออีกสัดนิดแล้วกัน

“ปากคอเจ้าช่างเราะร้ายยิ่งนัก วัวแก่ที่ใดกันจะงดงามได้เช่นข้าเพียงนี้”

เรื่องความงดงามของอ๋องผู้นี้นางไม่เถียง ดวงตาดอกท้อเจ้าเสน่ห์แฝงความเย้ายวนแสนร้ายกาจที่พร้อมจะมอมเมาผู้คนหากหลงสบตา ไม่ว่าจะสูงส่งหรือต่ำค่าเพียงไหนก็พ่ายแพ้ให้กับดวงตางดงามคู่นี้ของเขา ทว่ามันใช้ไม่ได้ผลกับนางผู้มีชีวิตมาถึงสองชาติสองภพและสองยุคสมัย

นางจะไม่โง่งมหลงใหลในห้วงรักง่ายๆ อีกแล้ว

………………………………………………………………………

………………………………………………………………………

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน จิ่วเล่อ Jiu Le นะคะ นักเขียนนิยายจีนโบราณมือใหม่ค่ะ ไรท์แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาตามจินตนาการและประสบการณ์จากการที่ตนเองเป็นนักอ่านนิยายจีนแปลมาหลายเรื่องมาก อ่านจนอยากจะแต่งเองไว้อ่านบ้างสักเรื่องค่ะไรท์ยังมือใหม่มากๆ ถ้าหากภาษาหรือสำนวนไม่สละสลวย ติดขัด หรือผิดพลาดประการใด นักอ่านที่น่ารักทุกท่านสามารถคอมเม้นท์แนะนำ ติชมกันเข้ามาได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเม้นท์และจะนำมาแก้ไขปรับปรุงเพื่อพัฒนาตนเองต่อไปเรื่อยๆ ค่ะขอฝากนิยายเรื่อง หวนชะตาลิขิตรักคุณหนูสามจวนแม่ทัพ ไว้ในอ้อมกอดอ้อมใจทุกท่านด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องยาว ไรท์จะพยายามมาอัพลงทุกวันค่ะ หรือไปตามไรท์ได้ทางเพจและทวิตเตอร์ได้นะคะ

เพจ จิ่วเล่อ Jiu Le

Twitter จิ่วเล่อ Jiu Le || คุณหนูเก้าผู้เบิกบาน