ห้ า ม รั ก เ ธ อ

คำโปรย

“คนเลว”

“ใช่ ผมมันเลว แต่ก็เลวเฉพาะกับคุณแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ เพราะคนอย่างคุณมันสมควรได้รับแล้ว คุณต้องร้องไห้แบบนี้แหละ ร้องออกมาเลย ร้องสิ!!”

ดวงตากลมโตเอ่อล้นด้วยน้ำใส ก่อนจะไหลพรากอาบสองแก้มแดงเรื่อ ความเสียใจและคับแค้นใจทำให้เธออดไม่ได้ที่จะลงมือทุบตีหน้าอกและใบหน้าของเขาไปหลายครั้งจนนับไม่ได้ ซึ่งเขาก็ยอมให้เธอทุบตีโดยดี

“ฉันทำผิดอะไร ฉันทำผิดอะไร!! บอกมาสิว่าฉันทำผิดอะไร ฉันทำอะไรผิดห๊า ฉันทำอะไร!”

เขาคว้าสองมือของเธอไว้แน่น...

“อยากรู้มากนักเหรอ ห๊า!!”

ดวงตาสองคู่จ้องกันนิ่งงัน...

“ใช่ บอกมาสิ ว่าทำไมต้องเป็นฉัน”

น้ำตาเธอไหลไม่หยุด เขานิ่งเงียบ ถามตัวเองว่าทำไมต้องเจ็บปวดไปกับเธอด้วย...