“คุณวินรักลูกแต่ไม่เคยรักแม่ของลูกอย่างพลับเลย” นิ้วเรียวชี้เข้าหาตัวเองพร้อมน้ำตา

เธอเหนื่อยที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้พ่อของลูกรักเธอ แต่สี่ปีที่ผ่านมาไม่มีวันไหนที่คนอย่างนวินจะหันมามองภรรยาอย่างเธอ

“คุณก็รู้ว่าระหว่างเราสองคนต้องอยู่แบบนี้เพราะอะไร” เสียงถอนหายใจเบาๆ ของร่างสูงที่ยืนหลับตาหันหลังใส่ภรรยา

ระหว่างเขาและเธอมีหน้าที่เพียงทำให้ลูกไม่รู้สึกขาดพ่อและแม่เท่านั้น แต่ความรักเขาคงมีให้แม่ของลูกไม่ได้

......

“กลับบ้านเราเถอะพลับ”

เสียงอ้อนวอนจากนวินผู้ชายที่เธอจากมาพร้อมลูกชายยืนอ้อนวอนร้องขอให้เธอกลับบ้าน เพื่ออะไรในเมื่อเธอไม่มีตัวตนในสายตาของเขาอยู่แล้ว

“คุณวินต้องการเราสองคนจริงๆ หรือต้องการแค่ลูกคะ หากต้องการแค่น้องกันต์คุณวินกลับไปเถอะค่ะ บ้านนี้ไม่ต้อนรับคุณ” น้ำเสียงเด็ดขาดเปล่งออกจากคอระหง

แต่ก่อนเธอยอมทุกอย่างแต่ตอนนี้เธอควรรักตัวเองบ้าง

ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยน้าาา เรื่องนี้ดราม่าไม่หนักหนาสาหัสมากแต่หน่วงๆ นิดหน่อยยจ้าาา ฝากติดตามด้วยน้าาา ขอบคุณจ้าา ฝากติชมได้ตลอดเลยน้าา🙏🙏❤️❤️🙏