‘มะปราง’ เด็กกำพร้าที่เข้ามาเป็นคนรับใช้ภายในเรือนของคุณหญิงพิกุล วันดีคืนดีดันลื่นพื้นซึ่งขัดด้วยมะพร้าวแห้งเสียจนมือตนเองไปปัดเอากำไรหยกอาถรรพ์วงหนึ่งของคุณหญิงหล่นแตกเข้า วิญญาณสตรีสาวที่ยังมีห่วงแค้นพุ่งเข้ากระชากวิญญาณมะปรางปลิดปลิวย้อนกาลกลับเข้าร่างของบ่าวรับใช้นางหนึ่งในสกุลเหอ

‘หลิวซือเย่’ บ่าวรับใช้ผู้มีเจ้านายเป็นประดุจนางฟ้าตัวน้อย ถูกรังแกเฝ้าอดทน ฝึกฝนตนเองให้เป็นสตรีที่ดีพร้อมออกเรือนตามคำสั่งบิดา ทั้งที่คู่หมายก็เป็นคนเสเพลยิ่งนัก นางเคารพบิดาเหมือนเดิมแม้ว่าเขาจะเชิดชูอนุขึ้นเป็นนายหญิงให้มีอำนาจในเรือน ทั้งที่ภรรยาเอกผู้เป็นมารดาแท้ ๆ ของคุณหนู ‘เซี่ยซินหยี่’ เพิ่งจากไป กระนั้นซินหยี่กลับกล้ำกลืนทนการรังแกสารพัดจากแม่เลี้ยงตน ใจคิดเพียงว่ายามออกเรือนไปจากที่แห่งนี้ นางคงต้องเผชิญนรกเสียยิ่งกว่านี้อีก เช่นนั้นนางจะถือสาความโชคร้ายที่เผชิญอยู่นี้ไปทำไมกัน ช่างเป็นความคิดที่ลากพาบ่าวซวยไปด้วยเต็ม ๆ แต่ก็ต้องเข้าใจว่านั่นเป็นนิสัยของซินหยี่ ทว่าหากให้ถามอีมะปรางคนนี้แล้วล่ะก็...ฝันไปเถอะว่าฉันจะยอมจำนนต่อโชคชะตาเหมือนที่ซินหยี่ยอม!

“ชะตาบัดซบขนาดนี้ ใครจะทนไหวกัน งานนี้อีมะปรางต้องรอด!”

นี่คือสิ่งที่มะปรางในร่างของซือเย่หมายมาด ทว่าแผนการใด ๆ ของนางที่ลงมือทำเพื่อไขว่คว้าอิสระให้เจ้านายของตนเอง กลับถูกใครบางคนจับได้ และเขายังแทบจะสังหารนางทิ้งเสียตั้งแต่แผนการสำเร็จลุล่วงไปได้ไม่ทันไร

“เจ้าทำเช่นนี้ รนหาที่ตายโดยแท้!” เสียงเข้มดุกล่าวประชิดริมหูขณะมือของเขายังกำคอเล็กเรียวของซือเย่เอาไว้แน่น

เรื่องนี้อ่านฟรีจนจบ ไม่จีนจ๋านะคะ เป็นเรื่องที่ยำผสมตามจินตนาการเลย

อิงธีมจีนโบราณเล็กน้อย มีความแฟนตาซี

ทยอยอัพเรื่อย ๆ ค่ะ มีอีบุ๊คแล้วลงในแมพค่ะ

ตอนพิเศษจะอยู่ในอีบุ๊คเท่านั้นนะคะ

ฝากติดตามกันด้วยนะคะ และอย่างที่รู้ ๆ กัน เม้นหยาบคายมาก ๆ ลงถังขยะอย่างเดีวนะคะ

แล้วพบกันต่อไปค่ะ