เสียงโหยหวนคร่ำครวญดังมาจากชั้นล่างของบ้านเช่าหลังหนึ่ง ปลุกชายหนุ่มตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงให้ลืมตาตื่น

“นี่พึ่งตีห้าเองนะ” เขาบ่นพึมพำ ก่อนจะลุกเดินสะโหลสะเหลไปเปิดไฟ ง่วงจะตายอยู่แล้วพี่สาวของเขายังร้องไห้คร่ำครวญอยู่ได้

กาหลามองตัวเองในกระจก ด้วยอาชีพการเป็นนักเขียนของเขาเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องนอนดึก แถมช่วงนี้ยังมีสัมภเวสี ร้องไห้คร่ำครวญไม่เป็นเวล่ำเวลา ทำเอาใต้ตาเขาดำคล้ำยิ่งกว่าหมีแพนด้าสะอีก

แกร็ก~

ชายหนุ่มตัวเล็กเปิดประตูออกไปยืนอยู่ตรงบันไดแล้วตะโกนลงไปอย่างเหลืออด

“ขอล่ะผัวพี่มีชู้นะพี่ก็ไปคร่ำครวญให้เขาฟังนู่น ! ทำไมพี่ต้องมาคร่ำครวญหลอกหลอนจนฉันนอนไม่หลับด้วย” 

“ฮือ ๆ ๆ ๆ!”

“…”

ชั่งเถอะเขาไม่พูดแล้วร้องไห้ให้ตายไปเลย หลังจากเห็นว่าตะโกนลงไปแล้วไม่เป็นผลกาหลาจึงได้แต่เดินกลับขึ้นห้อง เอาหูฟังหูแมวหน้าคอมมาสวม ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงหลับตาลงนอนอีกครั้ง

ก๊อก !

ก๊อก !

เสียงเคาะประตูดังขึ้นหน้าห้อง รอบแรกเขาไม่สนใจ คนข้างนอกเลยเคาะมาอีกครั้ง ครั้งนี้ทำเอากาหลาลืมตาตื่น พึ่งจะนอนได้กี่ชั่วโมงเอง ! เขาลุกพรวดพราดลงจากที่นอนมุ่งหน้าไปทางประตู

แกร็ก !

“ขอเถอะพี่สาว จะให้เกย์น้อยอย่างฉันนอนหลับเต็มอิ่มหน่อยไม่ได้รึไง !” กาหลาเเว๊ด ๆ ใส่หน้าคนที่เคาะประตูไม่หยุด หน้าห้องของเขามีหญิงสาวยืนสวมเสื้อคลุมนอนสีขาวตัวใหญ่บางเบา ผมเพ้ากระเซอะกระเซิงเหมือนกับรังนก ปรกหน้าปรกตาจนไม่เห็นใบหน้า

สาบานเถอะถ้าเขาเป็นคนอื่นแล้วมาเห็นคงจะเผ่นหนีไปก่อนใครเพื่อน กันยายกเอาโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาให้ดู ในโทรศัพท์เป็นคลิปวิดีโอแนะนำศาลแม่นาค

“เขาว่าหากใครลูกผัวหนีออกจากบ้าน หากบนบานกับแม่นาคเเล้ว ท่านจะช่วยตามกลับบ้านให้” เพราะพึ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก กันยาเลยเสียงเเหบเเห้ง

“แล้วพี่มาบอกฉันทำไม” คนต้องการพักผ่อน

“พาไปหน่อย” กันยาเอ่ยเสียงเบา

“อยู่กรุงเทพนิพี่ก็ขึ้น BTS ไปหรือไม่ก็เรียกรถเอา อย่ามายุ่งกับฉันคนจะนอน !” อีกอย่างนี่เป็นเวลานอนเขานะ

ทว่าคนเป็นพี่สาวกลับยืนนิ่งไม่ขยับ กาหลาพลันคิ้วกระตุก นี่กะจะเล่นสงครามเย็นว่างั้น ?

“พาไปหน่อยไปไม่เป็น” แม้ปกติเเล้วกันยาจะเป็นคนเสียงดังโผงผาง แต่เพราะช่วงนี้อยู่ในอารมณ์อ่อนไหวง่ายเเถมยังพึ่งร้องไห้ไปหมาดๆ น้ำเสียงจึงได้อ่อนลงบวกกับสภาพเหมือนผีตายซากจึงทำให้ยิ่งดูน่าสงสาร

“ก็ได้แต่ไปบ่าย ๆ นะ” ขอนอนให้อิ่มก่อน

สุดท้ายกาหลาก็ใจอ่อน พี่สาวของเขาไม่เหมือนเขาที่ใช้ชีวิตคนเดียวดิ้นรนคนเดียว อะไรก็ทำเป็นมันซะทุกอย่าง พี่สาวเขาจบปวส. ก็มาทำงานพร้อมกับแฟนที่กรุงเทพ ใช้ชีวิตกับแฟนมาโดยตลอด ไปไหนมาไหนแฟนก็ไปรับไปส่ง อย่าว่าเเต่ขึ้น BTSเลย แค่เดินไปโบกเเท็กซี่เจ้าตัวก็ไม่มั่นใจเเล้ว ปกติก็พูดเก่งอยู่หรอก ทว่าในเรื่องทักษะการใช้ชีวิตนั้นเท่ากับศูนย์ !

ถึงแม้เขาจะอยากให้พี่สาวพึ่งพาตัวเอง แต่ดูเหมือนจะต้องค่อยๆ ฝึกกันไป ในส่วนของการไปบนบานอะไรนั่นกาหลาไม่สนใจทั้งสิ้น จะศักดิ์สิทธิ์จริงไหมหรืออะไรเขาไม่สนใจโดยสิ้นเชิง ขอแค่พี่สาวทำแล้วสบายใจคือจบ...