"ฝ่าบาทได้โปรดให้กระหม่อมเป็นผู้ปรนนิบัติในค่ำคืนนี้เถอะพ่ะย่ะค่ะ"

"ฝ่าบาททรงเลือกกระหม่อมเถิดพ่ะย่ะค่ะ" นางถึงกับต้องกุมขมับ ปิดประตูตำหนักหนาแน่นเพียงนี้ยังมิอาจปิดกั้นเสียงเรียกร้องจากบรรดาสวามีของนางทั้งหมดได้ นี่มันเรื่องบ้าบออันใดกัน นางยังไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับโลกใบใหม่นี้ได้ยังไม่น่าหนักใจเท่าบุรุษที่รวมกันอยู่นอกตำหนัก นางทำใจยอมรับว่าตนมีสวามีมากมายขนาดนี้มิได้ ดูเอาเถิดแค่ชื่อนางยังจำได้ไม่หมด อย่าเอ่ยถึงเรื่องหน้าตาเลย เดินสวนกันนางยังไม่รู้เลยว่าพวกเขาคือใคร จนพวกเขาต้องส่งสายตาราวลูกหมาโดนทอดทิ้งมองมายังนาง ขนกายของนางลุกซู่อย่างมิอาจห้ามปราม