“ที่ไหนมีฉัน ที่นั่นจะต้องไม่มีเธอ ถ้าฉันอยู่ที่ไหนก็ตาม จำไว้ว่าที่นั่นคือสถานที่ ‘ต้องห้าม’ สำหรับกรวดทรายไร้ค่าอย่าง...เธอ... และถ้าเธออยู่ที่ไหนก็ตาม ฉันจะไม่ขอเหยียบย่างเข้าไปที่นั่นเป็นอันขาดเช่นกัน...”

นั่นคือประกาศิตแสนเลือดเย็นจากปากของผู้ชายที่เธอแอบหลงรักและเฝ้าคิดถึงมาตลอด 10 ปี!!

ประกาศิตที่ทำให้ชีวิตของคนทั้งสองกลายเป็นเส้นขนานที่ไม่มีวันมาบรรจบได้ แม้ว่าจะอยู่ในอาณาบริเวณบ้านเดียวกันก็ตาม เขาก็จะทำเป็นมองไม่เห็นราวกับว่าเธอเป็นอากาศธาตุ หากคุณเพชรของบ้านไม่เคยรู้ ผ้าเช็ดหน้าที่เขาเคยซับเลือดให้เธอในวันนั้น กลับถูกคนตัวเล็กเก็บไว้อย่างดีราวกับเป็นสมบัติมีค่า เช่นเดียวกับรอยยิ้มแสนอ่อนโยนของ...เขา ที่ตราตรึงอยู่ในหัวใจน้อยๆ อย่างไม่เสื่อมคลายแม้ใจจะอยากลืมแค่ไหนก็ตาม ผิดกับเจ้าของรอยยิ้มอ่อนโยนที่ทำเป็น...ลืม...ได้แม้กระทั่งคนอาศัยร่วมบ้านไปอย่างง่ายดายราวกับไม่เคยมีตัวตน…