คำโปรย :

'พิมเเก้ว' คือลูกสาวตระกูลออกญาชื่อดังจากกรุงศรีอโยธยา

ที่ข้ามภพข้ามชาติมาตอนที่ขนมพระพายติดคอ ทะลุมายัง พ.ศ. 2564 ในประเทศไทยยุคเสรี

นางถูกจับได้ข้างกองขยะเนื่องจากสวยสะดุดตาเเถมยังใส่ชุดไทยเเปลกพิกล

เเละถูกส่งมาในคฤหาสถ์หลังใหญ่ที่ดูน่าเกรงขาม ตรงหน้าโซฟาหนังจระเข้

ชายที่สวมชุดสูท ใส่เเว่นสายตา ท่าทางเข้มขรึมดุดัน มีรอยบากที่หางคิ้วไปจนถึงใต้ตาจ้องมองเธอ

ด้วยเเววตาที่ทำเอาเเม่พิมกลัวจนตัวเเข็งทื่อ

"เธอชื่ออะไร"

"เราชื่อพิมเเก้ว เป็นลูกสาวคนเดียวของออกญาศรีภิบาล ว่าเเต่ท่านจับเรามาทำไมกันหรือ"

"วิลลี่ กูบอกให้ไปหาผู้หญิงมาร่วมเตียง ไม่ใช่คนบ้า ไปหามาใหม่ซะ"

"เรามิใช่คนบ้าหนาออเจ้าาาา!"

คำเตือนก่อนอ่าน :

นิยายเรื่องนี้ไม่ได้อ้างอิงมาจากเรื่องใด ตัวละครในเรื่องเป็นเพียงตัวละครสมมุติ

ไม่มีความเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทยใดๆ ทั้งนั้น ตัวละครไม่ใช่คนที่มีอยู่จริง สถานที่ก็เช่นกัน

เป็นเพียงเรื่องที่เเต่งขึ้นจากจินตนาการ

เเค่อรรถรสเพื่อความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน