ของตายไม่มีใครอยากเป็นหรอก

แต่สำหรับ"กระถิน"ที่ไม่มีทางเลือกแล้ว การที่ยอมเป็นของตายมันช่วยต่อลมหายใจของเขาเพื่อทีี่จะให้ได้อยู่กับ "วี" เขาก็ต้องยอม

กระถิน

อายุ 25 ปี ไทป์หน้าตาผู้ชายหน้าหวานๆทั่วไป จิตใจดีและยึดมั่นในรัก หนึ่งเดียวของเขาคือพี่วี

พี่วี

อายุ 30 ปี อาจารย์สุดหล่อในรั้วมหาลัย สุภาพบุรุษที่ให้เกียรติทุกคนและใจดีกับทุกคน อาจยกเว้นกับกระถินเพราะความใจดีของเขามันอาจไปสร้างความหวังต่อให้กับอีกคน

P' v

หากถามว่าความสุขสำหรับผู้ชายวัยสามปีปลายๆแบบผมต้องการอะไร ผมก็คงต้องตอบได้ว่า ครอบครัว ลูก ภรรยาที่ผมรักจริงๆ แต่ชีวิตผมมันก็ไม่ได้เป็นไปตามใจตัวเองหรอกครับ ตั้งแต่ถูกฝากฝังให้ดูแลคนคนหนึ่งแทบจะตลอดไปในชีวิตเลยด้วยซ้ำ คนคนนั้นคือกระถิน นอกจากการดูแลแล้ว กระถินก็ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของผมเหมือนกัน แต่ผมไม่ได้รักไม่ได้ชอบ และกระถินให้ในส่ิงที่ผมต้องการไม่ได้ กับโจทย์เก่าที่กลับมาแล้วความรู้สึกดีๆยังคงเหลืออยู่ ผมไม่รู้ว่าจะเลือกทางไหน ความรักตามเสียงหัวใจของตัวเอง หรือความสงสารปนผูกพันธ์

ผมควรเลือกสิ่งไหนดี...

Kathin

ตั้งแต่จำความได้ ผู้ชายที่ชื่อวีก็เติบโตมาพร้อมผมแล้ว เราโตมาด้วยกันด้วยสถานะพี่ชายกับน้องชาย ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกอื่นมันเข้ามาได้ยังไง พอโตขึ้นกลับไม่อยากเป็นแค่น้องชายอีกต่อไปแล้ว ถึงผมจะเป็นคนอาภัพกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก แต่พระเจ้าก็ไม่ได้เล่นตลกกับชีวิตผมมากขนาดนั้นเพราะผมถูกจับแต่งงานกับพี่วีเป็นสามีภรรยากัน แต่พระเจ้าคงลืมไป คงลืมที่จะเอาหัวใจของผมไปใส่ให้พี่วีด้วย นอกจากสถานะที่คนอื่นรับรู้ว่าเราแต่งงานกัน อย่างอื่นก็ไม่เคยเปลี่ยนเลย ซ้ำพี่วียังมีคนคนหนึ่งกลับเข้ามาในชีวิต ไม่รู้ว่าสำคัญมากแค่ไหน แต่พี่วีก็ไม่เคยพาใครเข้าบ้านเลยนอกจากเพื่อน

ผู้หญิงคนนั้นได้ทุกอย่างจากพี่วีทั้งที่ผมไม่เคยได้ บอกผมทีว่าพี่วีไม่ได้กำลังจะมีคนอื่น พี่วีไม่ได้กำลังจะทิ้งผม ต่อให้ผมเป็นของตายที่รักพี่วีอยู่ตรงนี้ไปตลอด ถ้ามันแลกกับการที่ผมยังได้อยู่ข้างๆพี่วีตรงนี้ ผมก็ยอม....

Talk: มาเปิดเรื่องใหม่แล้วค่า เรื่องนี้จะดราม่านะคะ แต่บอกไว้ก่อนว่าพระเอกของเขาใจร้ายแต่ไม่หนัก แค่เชือดนิ่มๆเท่านั้นเอง ฝากติดตามผลงานเรื่องนี้ด้วยนะคะ คอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยเด้อ

1 คอมเม้นต์ = 1 กำลังใจ