คำโปรย

     เพราะต้องการเงินอย่างเร่งด่วนกิ่งกมลจึงยอมนอนกับทินกรเพื่อค่ารักษาพยาบาลของพ่อ ความใกล้ชิดและความใจดีของเขาทำให้เธอหวั่นไหว แต่สถานะคู่นอนที่มีกำหนดเวลาเพียงครึ่งปีอย่างเธอมีสิทธิ์คิดเกินเลยกับเขาด้วยเหรอ แม้จะพยายามหักห้ามใจเท่าไหร่แต่หัวใจก็ไม่รักดีดันไปตกหลุมรักอีกฝ่ายเข้าจนได้

****

     “คุณเข้าห้องผิดหรือเปล่าคะ”

     “ห้องนี้ถูกแล้ว” นัยน์ตาคมดุสีนิลจ้องร่างอรชรเขม็ง ถามเสียงขรึมว่า “เธอผิดหวังเหรอที่เป็นฉัน”

     “ปะ เปล่าค่ะ”

     “มานี่สิ” ทินกรกวักมือให้หญิงสาวเข้ามาใกล้

     กิ่งกมลลังเลเล็กน้อย เธอต้องทำตามคำสั่งของเขาไหมนะ เขาไม่ใช่คนที่เธอต้องให้บริการเสียหน่อย ทว่าเมื่อได้รับสายตาดุดันปนข่มขู่จากคนตัวโต ก็จำต้องขยับเข้าไปใกล้อย่างเลี่ยงไม่ได้

     “เข้ามาใกล้อีกนิด ฉันไม่จับเธอกินหรอกน่า”

     ร่างบอบบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ฟังสิ่งที่เขาพูด ถึงจะเตรียมใจมาแล้วว่าต้องนอนกับคนแปลกหน้า แต่ว่าพอมาอยู่ในสถานการณ์จริงเธอกลับประหม่าจนทำตัวไม่ถูก แม้เขาจะไม่ได้มองเธอด้วยสายตาหื่นกระหายก็ตาม

     ครั้นเห็นท่าทางอิดออดของคนตัวเล็ก มือหนาก็เอื้อมไปคว้าเอวบางไว้แล้วดึงมาใกล้ เขายกเธอขึ้นมานั่งบนตัก โน้มใบหน้าลงไปกระซิบชิดใบหูเล็กน่ารักของคนในอ้อมแขน “ร้องครางสิ เร็วเข้า”

     “คะ?” กิ่งกมลงุนงง อยู่ๆ เขาก็มาสั่งให้เธอทำเรื่องน่าอาย ใครมันจะไปร้องออกเล่า

     ป.ล. ทุกกำลังใจและคอมเมนต์ของนักอ่านคือกำลังใจของไรท์นะคะ หากชอบผลงานของไรท์อย่าลืมกดหัวใจด้วยน้า เพื่อความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของนักหัดเขียนตัวน้อยๆ คนนี้

     หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับสถานที่หรือบุคคลใดทั้งสิ้น ไ

     นิยายสถานะ จบแล้ว (นิยายชุดเดียวกันกับเรื่อง อุบายรักกับดักลวงใจ)

     สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอก ดัดแปลงเนื้อหาบางส่วนหรือทั้งหมด เพื่อผลิตเป็นรูปเล่ม ไฟล์pdf และ / หรือสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์เพื่อการใด ๆ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น