“ข้าโกรธ โกรธที่เจ้าพูดราวกับว่าข้าเป็นเหมือนเจ้า นอนกับผู้อื่นได้หน้าตาเฉย ทั้งที่มีข้าเป็นภรรยาแล้ว”

“ภรรยาที่เต็มไปด้วยราคีอย่างเจ้า ข้ารับไว้ก็บุญแล้ว”

“บุญหรือ คนอย่างเจ้าช่างกล้ากล่าวคำว่าบุญ ทั้งที่การแต่งงานครั้งนี้ มันล้วนเป็นเพราะเวรกรรมเสียมากกว่า”

“ข้าคงมีกรรมหนักมากจริง ๆ ที่ได้ภรรยาร่านอย่างเจ้า!”

“เจ้าอย่าพูดโดยใช้ตนเองเป็นที่ตั้งสิ”

“เจ้าช่างพูดยอกย้อนเก่งนัก ข้าคร้านจะฟังเจ้าแล้ว!”

เมื่อบุปผางามถูกผลักไสเข้าสู่อ้อมกอดมัจจุราช นางจะอยู่อย่างเป็นสุขได้อย่างไร เบี้ยหมากจากไทเฮาผู้เป็นศัตรูของฝ่าบาท ‘หลิวเซียนหลิน’ นางต้องแต่งงานเข้าจวนของหัวหน้าหน่วยรบประจำพระองค์ ‘หยางซีถิง’ เขาช่างเย็นชาต่อนางและทำร้ายจิตใจนางอย่างถึงที่สุด ในคืนเข้าหอยังร่วมเตียงกับสาวใช้ต่อหน้าต่อตานาง แม้เขาจะยกย่องให้นางเป็นนายหญิงหนึ่งเดียวแห่งจวนหยาง ทว่าสามีของนางผู้นี้ช่างไร้ใจต่อนาง ในสายตาเขานางคงเป็นเพียงหอกข้างแคร่ เช่นนี้แล้วชีวิตนางนับจากนี้ไปจะสงบสุขได้เช่นไรกัน...

สวัสดีทุกท่านที่หลงเข้ามาและอยู่ด้วยกันยาวไป

เม้นได้แต่อย่าแรง ถ้าหยาบคายลงถังขยะอย่างเดียวนะคะ